Το αρχαίο Ελληνικό ιππικό
Η φάλαγγα αποτελούσε βεβαίως το υπέρτατο όπλο των αρχαίων Ελλήνων. Κανένα όπλο όμως από μόνο του δεν αρκεί για την επιτυχία. Στο πεδίο της μάχης, μέχρι τη εποχή του Φιλίππου Β’, το ιππικό αποτελούσε βοηθητικό και μόνο όπλο. Αποστολή του ήταν να καλύπτει τα πλευρά της φίλιας φάλαγγας, να ανατρέπει το αντίπαλο ελαφρύ πεζικό που πιθανώς παρενοχλούσε τους φίλιους οπλίτες, να προπορεύεται της φάλαγγας αναγνωρίζοντας και εκκαθαρίζοντας το έδαφος και να καταδιώκει τον ηττημένο εχθρό. Η πλειονότητα των ιππέων δεν έφερε θώρακα. Οι ιππείς ήταν οπλισμένοι με έναν αριθμό ακοντίων και σπαθί. Αργότερα συγκροτήθηκε και βαρύτερο ιππικό, οι άνδρες του οποίου έφεραν κράνη και θώρακες. Έφεραν επίσης τον ίδιο εξοπλισμό με τους ελαφρούς ιππείς, διαθέτοντες όμως επιπλέον και ένα κοντό δόρυ. Μόνο το μακεδονικό βαρύ ιππικό ήταν πραγματικό ιππικό κρούσης, οι άνδρες του οποίου δεν έφεραν εκηβόλα όπλα αλλά μακριά λόγχη μήκους 3-3,5 μέτρων, το ξυστόν. Philip of Macedon Philip II of Macedonia