KAPOUTI HELLENIC Online

La Rochelle - Λα Ροσέλ: Ψαροφαγία και μακρά ναυτική ιστορία - Η ιστορική πόλη-λιμάνι της Δυτικής Γαλλίας Περιήγηση στην ιστορική πόλη-λιμάνι της Δυτικής Γαλλίας, που βρέχεται από τον Ατλαντικό και η ιστορία της είναι συνδεδεμένη με ναυτικούς και ψαράδες, ενώ έχει εμπνεύσει ουκ ολίγους συγγραφείς διάσημων μυθιστορημάτων και δημιουργούς αγαπημένων ηρώων. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, το μόνο που ήξερα για τη Λα Ροσέλ στη Δυτική Γαλλία, πάνω στον Ατλαντικό, ήταν ότι είχε ένα διάσημο ιστιοπλοϊκό κέντρο, με ένα «πανέμορφο» νησάκι, την ile de Ré, «καταπληκτική ψαρική γαστρονομία» και εξίσου «φοβερά» παγωτά - όλοι οι χαρακτηρισμοί διά στόματος της κόρης μου που την είχε μόλις επισκεφτεί. Αν και ακούγονταν όλα τούτα λίγο υπερβολικά, όταν βρέθηκα εκεί, γρήγορα διαπίστωσα ότι καθόλου δεν απείχαν απ’ την πραγματικότητα. Ελειπαν, βέβαια, και αρκετά ακόμη, τα οποία τελικά εύκολα ανακάλυψα μένοντας εκεί δύο μέρες, καθ’ οδόν προς το «βαρίδι» της περιοχής, το Μπορντό -μόλις 2 ώρες από τη Λα Ροσέλ-

Για μία εβδομάδα ήταν εξαφανισμένα τα δύο σκυλιά της φωτογραφίας. Η Phoebe και η Tillie χάθηκαν στις 8 Σεπτεμβρίου και καθώς οι μέρες περνούσαν η οικογένεια με την οποία ζουν, στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, άρχισε να φοβάται πως δεν θα τις ξαναέβλεπε ποτέ. Σκυλί έμεινε για μέρες δίπλα στον παγιδευμένο φίλο του - Για μία εβδομάδα ήταν εξαφανισμένα τα δύο σκυλιά. Η οργάνωση Vashon Island Pet Protectors (VIPP) δημοσίευε κάθε μέρα αναρτήσεις στο Facebook για τα εξαφανισμένα σκυλιά κι όταν οι κάτοικοι σε ένα απομακρυσμένο σπίτι παρατήρησαν ένα σκυλί να έρχεται και να εξαφανίζεται μέσα σε ένα κοντινό φαράγγι, όλα άρχισαν να μπαίνουν σε τάξη. Οι κάτοικοι ειδοποίησαν τη VIPP και οι εθελοντές της μπήκαν στο φαράγγι αναζητώντας το σκυλί. «Ήταν σαν ψάχνεις ψύλλους στ’ άχυρα αλλά μπήκαμε στο φαράγγι και κάποια στιγμή ακούσαμε αυτό που ελπίζαμε: ένα μοναχικό γάβγισμα, απάντηση καθώς φωνάζαμε την Tillie», έγραψε η οργάνωση. Οι εθελοντές εντόπισαν την Τillie με το κεφάλι ακουμπισμέν

Τα Μπατώ Μους είναι κομμάτι της ιστορίας του Παρισιού, ένα σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας. Με πάνω από δύο εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο είναι η νούμερο ένα, επιλογή πολλών τουριστών. Ο ανταγωνισμός όμως είναι μεγάλος κι έτσι οι ιδιοκτήτες πρέπει να είναι πολύ εφευρετικοί για να τραβήξουν τους τουρίστες. Τα Bateaux Mouches (στα Γαλλικά: ​[bato ˈmuʃ]) είναι ανοικτά εκδρομικά ποταμόπλοια που προσφέρουν στους τουρίστες που επισκέπτονται το Παρίσι, μια πανοραμική εικόνα του Παρισιού καθώς και τα αξιοθέατα που βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού Σηκουάνα -Seine- που διασχίζει την Παριζιάνικη πρωτεύουσα. Αυτού του είδους τα πλοία αποτελούν μέρος της τουριστικής ατραξιόν του Παρισιού. Ξεκίνησαν να διασχίζουν τον Σηκουάνα σαν ατμόπλοια το 1867. Ξεχωρίζουν για τα πολλά καθίσματα που διαθέτουν στο κατάστρωμα καθώς και στα πιο κάτω επίπεδα. Τα μοντέρνα ΜΠΑΤΩ σήμερα, διαθέτουν συρόμενες γυάλινες οροφές για να προστατεύουν τους επιβάτες από τα καιρικά φαινόμενα. Μια απλή διαδρομή με

Εξήντα μέτρα πιο πάνω θα ανεβούν οι θάλασσες, αν λιώσουν όλοι οι πάγοι της Ανταρκτικής. Αυτό θα συμβεί αν η ανθρωπότητα κάψει όλο το πετρέλαιο και τα άλλα αποθέματα ορυκτών καυσίμων που υπάρχουν στο υπέδαφος. Δέκα τρισεκατομμύρια τόνοι άνθρακα θα απελευθερώνονταν στην ατμόσφαιρα και θα μπορούσαν τότε να λιώσουν σχεδόν όλοι οι πάγοι της Ανταρκτικής, αλλά και της μικρότερης Γροιλανδίας. Ο πλανήτης μας δεν θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος, μετά από αυτό το φαινόμενο, καθώς οι μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου θα βρίσκονταν κάτω από το νερό. Πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Χονγκ Κονγκ, η Σαγκάη, η Καλκούτα και το Αμβούργο. Την ίδια τύχη θα έχουν ολόκληρες χώρες όπως η Ολλανδία και το Μπαγκλαντές. Αυτό προειδοποιεί μια νέα διεθνής επιστημονική μελέτη, που βασίστηκε σε προσομοιώσεις πιθανών μελλοντικών σεναρίων σε υπολογιστές. Το παραπάνω σενάριο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να υπάρξει, αλλά δεν θα μπορούσε να το αποκλείσει κανείς ως απίθανο.

Πριν από μερικά χρόνια κάθε είδους λύματα κατέληγαν στα γερμανικά ποτάμια. Μετά από σειρά καταστροφών και έντονων διαμαρτυριών εφαρμόστηκε μια διαφορετική πολιτική που έφερε αποτελέσματα.  Πώς καθάρισαν τα μολυσμένα ποτάμια στη Γερμανία  Κάθε είδους αστικά και βιομηχανικά λύματα κατέληγαν στα γερμανικά ποτάμια μέχρι πριν από κάποια χρόνια. Μετά από μια σειρά καταστροφών αλλά και έντονων διαμαρτυριών εφαρμόστηκε τελικά στην πράξη μια διαφορετική πολιτική που έφερε αποτελέσματα. «Η κατάσταση στα γερμανικά ποτάμια έχει βελτιωθεί πολύ. Το πρόβλημα των βιομηχανικών λυμάτων έχει σχεδόν επιλυθεί» δηλώνει ο Γκέρχαρντ Βαλμάιερ, ιδρυτικό μέλος της Greenpeace στη Γερμανία. Με το πλωτό σκάφος τους οι ακτιβιστές κατά τη δεκαετία του 1980 διενεργούσαν ελέγχους στα μολυσμένα νερά των ποταμών. Οι αρχές τότε, σύμφωνα με τον Γκέρχαρντ Βαλμάιερ, ενέκριναν το πώς θα κατέληγαν τα λύματα στους ποταμούς, σύμφωνα με τις επιθυμίες των εταιρειών. Το 1986 συνέβη και το μεγάλο πυρηνικό δυστύχημα του Τσ

Ένα σχολείο στη «ζούγκλα» στο λιμάνι του Καλαί Ο νιγηριανός πρόσφυγας και ιδρυτής του σχολείου Ζ. Τζόουνς Την ώρα που το Καλαί αναζητεί τρόπους για να διαχειριστεί την παρουσία εκατοντάδων προσφύγων στην περιοχή, ένα μικρό σχολείο φτιαγμένο από πρόσφυγα δίνει αχτίδα ελπίδας στους ανθρώπους που ζουν στον εκεί καταυλισμό. Η γαλλίδα δασκάλα Βιρζινί Τιμπεργκιέν μαθαίνει γαλλικά σε πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες από χώρες, όπως το Σουδάν, το Πακιστάν και την Ερυθραία. Είναι εθελόντρια στο μικρό σχολείο που δημιουργήθηκε πριν από δύο περίπου μήνες από τον Νιγηριανό πρόσφυγα Ζίμακο Τζόουν στον καταυλισμό προσφύγων στο λιμάνι του Καλαί. «Το σχολείο είναι ένας τρόπος αποκατάστασης της αξιοπρέπειας των προσφύγων», λέει η γαλλίδα δασκάλα. Για τον ιδρυτή του σχολείου, το οποίο ονομάζεται «Δρόμος των αμμόλοφων» το σχολείο δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των μαθητών: «Ίσως είδατε έναν Κοσοβάρο που έρχεται εδώ και κάθεται δίπλα δίπλα με μαύρους από το Σουδάν. Μερικές φορές έρχοντ

Ένας ουρανός με λουλούδια… Αυτό θα μπορούσε να περιγράψει με τον καλύτερο τρόπο ό,τι συνέβη την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου στο Alentejo της Πορτογαλίας. Αλεντέζου (στα πορτογαλικά Alentejo, προφέρεται σωστά ως Αλεν-τέζου) είναι μια από τις περιφέρειες της Πορτογαλίας και εκτείνεται στο κεντρικό και νότιο τμήμα της χώρας. Η ονομασία της περιφέρειας Alentejo προέρχεται από το Além-Tejo, που μεταφράζεται κατά λέξη "Πέρα από τον Τάγο". Όλοι οι δρόμοι του Campo Maior σκεπάστηκαν με πολύχρωμα, χειροποίητα λουλούδια από χαρτί για τη Γιορτή Λουλουδιού ή αλλιώς τη Γιορτή του λαού (Festas das Flores/ Festas do Povo).  Η εντυπωσιακή γιορτή που στολίζει τον ουρανό μίας ολόκληρης πόλης με ... την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου στο Alentejo της Πορτογαλίας. An orange sea: One of the many streets is bedecked in row upon row of orange petals, attached together Το πιο εκπληκτικό στην διοργάνωση του φεστιβάλ είναι το πόσο οι άνθρωποι εργάστηκαν για να υλοποιηθεί.

Ψηφιακή άδεια μετάδοσης για τον LGR O LGR άρχισε να εκπέμπει ως πειρατικός σταθμός τον Οκτώβριο του 1983 και μας συντρόφευε στα φοιτητικά μας χρόνια. Η έναρξη των προγραμμάτων στην ψηφιακή συχνότητα αναμένεται να γίνει το αμέσως προσεχές διάστημα. Άδεια ψηφιακής μετάδοσης προγράμματος για την ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου εξασφάλισε ο Ελληνικός Ραδιοφωνικός Σταθμός Λονδίνου LGR. Το London Greek Radio κατάφερε επίσης να του χορηγηθούν ψηφιακές άδειες για μετάδοση προγράμματος στις πόλεις Μάντσεστερ και Μπέρμιγχαμ. Η έναρξη των προγραμμάτων στην ψηφιακή συχνότητα αναμένεται να γίνει το αμέσως προσεχές διάστημα. Η Ελευθερία στον LGR 

Η Δικαιοσύνη σε 13 χώρες μέσα από τα μάτια ενός σκιτσογράφου! Δείτε το σκίτσο του για την Ελλάδα, την Βόρεια Κορέα, την Βραζιλία, την Μεγάλη Βρετανία, τη Ρωσία, την Αμερική, το Ισραήλ, τη Γερμανία, τη Συρία, τη Γαλλία, την Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν.. Ο σκιτσογράφος Γκουντούζ Αγκάγιεβ -Gunduz Agayev- στηλιτεύει την έλλειψη δικαιοσύνης σε αρκετές χώρες του κόσμου, παρουσιάζοντας τη θεά Θέμιδα, να απειλείται, να δολοφονείται, να βομβαρδίζεται, να δέχεται γκολ, να κλείνει τα μάτια, να φυλακίζεται ή στην περίπτωση της Ελλάδας, να ζητιανεύει καθισμένη πάνω σε μία σημαία της ΕΕ. Για την ολοκλήρωση του έργου του, ο Αγκάγιεβ χρειάστηκε περίπου 15 ημέρες όχι μόνο σχεδιασμού, αλλά και μελέτης της ιστορίας και της τρέχουσας κοινωνικοπολιτικής και οικονομικής κατάστασης της κάθε χώρας. ΠΗΓΗ:  Gunduz-Aghayev

KHoL: Αυτά που θα έρθουν και σε μας με τις εκποιήσεις κατοικιών που θα αρχίσουν οσονούπω οι Τράπεζες μας. Τα μακρά κοντά γινήκαν. Περιμένοντας την ΜΑΑΔ για την έξωση: 49 κλικ του φωτογράφου του  Associated Press που δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο της κρίσης στην Ισπανία. Αν έπρεπε να διαλέξουμε ένα από τα χειρότερα πρόσωπα της κρίσης στην Ισπανία, αυτό θα ήταν οι εξώσεις. Η αστυνομία να εισβάλει μέσα στα σπίτια όσων δεν έχουν να πληρώσουν, μωρά παιδιά στους δρόμους, ηλικιωμένοι να ξεσπούν σε κλάματα, λιποθυμίες. Ένας άνθρωπος που είναι επί τρία χρόνια φωτογραφίζει τις εξώσεις της Μαδρίτης είναι ο ο φωτογράφος Andres Kudacki του Associated Press. «Έρχονται ξημερώματα. Αποκλείουν την περιοχή γύρω από το σπίτι σε απόσταση δύο τετραγώνων. Αν οι ένοικοι δεν ανοίξουν την πόρτα τότε τη σπάνε», λέει στους Times. Καθώς φωτογράφιζε για το Associated Press στη Μαδρίτη το 2012 ο Kudacki ξεκίνησε ένα project σχετικά με τις εξώσεις που διήρκησε τρία χρόνια, με σκοπό να δείξει μια διαφο

Οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα μέσα από τα επίσημα κρατικά έγγραφα. Ο ρατσισμός εναντίον τους και ο μύθος του οικονομικού θαύματος μέσα από ντοκουμέντα της εποχής Η ιστορία επαναλαμβάνεται μιας και επαναλαμβάνονται τα ανθρώπινα λάθη. Λάθη και επιλογές που οδηγούν σε εμφύλιες συρράξεις, ένοπλες συγκρούσεις, διαπλοκή συμφερόντων, κρίση οικονομική, πολιτική και κυρίως, κοινωνική. Εν έτει 2015, οι Σύροι εγκαταλείπουν την πατρίδα τους ανά χιλιάδες προσπαθώντας να σώσουν τους ιδίους και τις οικογένειες τους. Το "αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον" έχει γίνει κλισέ. Αλλά τα κλισέ δεν σώζουν ανθρώπινες ζωές από τα θαλάσσια κύματα. Ούτε από τα πυρά. Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, και φτάνοντας στις αρχές του 20ου αιώνα, μπορούμε να ανιχνεύσουμε μέσα από ιστορικές καταγραφές, κοινές γραμμές με το σήμερα. Ιστορίες και αφηγήσεις που αφορούν θύματα δουλεμπόρων στην απεγνωσμένη προσπάθεια τους για μια νέα τύχη, κάπου αλλού, στα ξένα. Σήμερα είναι οι Σύρο

Αυτά είναι, "Η τύχη του χαμογέλασε.." Hubert Tang, San Francisco Bay Σαν Φρανσίσκο: Δυο φορές μέσα σε λίγα λεπτά χαμογέλασε η τύχη σε έναν μπάρμαν από την Καλιφόρνια: πρώτα, βρήκε ένα χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων στον δρόμο έξω από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο. Κατόπιν, το χρησιμοποίησε για να αγοράσει λαχεία και κέρδισε 1 εκατομμύριο δολάρια. Ο Χιούμπερτ Τανγκ ξόδεψε το χαρτονόμισμα για να αγοράσει δύο ξυστά από ένα κατάστημα κοντά στο αεροδρόμιο και με το ένα από αυτά κέρδισε το μεγάλο βραβείο, είπε ο εκπρόσωπος της εταιρείας που διαχειρίζεται τα λαχεία, ο Γκρεγκ Πάρασακ. "Έξυσα το λαχείο έξω από το κατάστημα. Μετά είπα σ' έναν φίλο που ήταν μαζί μου ότι δεν ήξερα αν ήταν αλήθεια αλλά μάλλον είχα κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια" είπε ο ίδιος ο Τανγκ. Ο Τανγκ εργάζεται ως μπάρμαν στο αεροδρόμιο και, όπως αποκάλυψε, είχε να παίξει λαχεία πάνω από μια δεκαετία.

Τα δικαιώματα των γυναικών στη Σαουδική Αραβία και ένα ιδιαίτερα αποκαλυπτικό βίντεο. Τι πραγματικά συμβαίνει.. Τον περασμένο Ιούλιο ένα βίντεο που ανέβηκε στο Youtube, διάρκειας μονάχα ενός λεπτού, κατάφερε να στρέψει το βλέμμα του πλανήτη σε ένα θέμα ταμπού: τα δικαιώματα των γυναικών στον μουσουλμανικό κόσμο. Τα πλάνα είχαν τραβηχτεί στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, την χώρα όπου υπάρχουν αυστηρότατοι περιορισμοί για το τι γίνεται αποδεκτό από μια γυναίκα ως κοινωνική συμπεριφορά ενώ εφαρμόζονται πολύ σαφείς απαγορεύσεις στην συναναστροφή των δύο φίλων. Το απόσπασμα που είδε το φως της δημοσιότητας και έγινε ταχύτατα viral και μέσα σε λίγες ημέρες γράφτηκαν πολλά άρθρα στον διεθνή Τύπο για το ζήτημα. Στο βίντεο παρακολουθεί κανείς δύο γυναίκες με την παραδοσιακή μαύρη ενδυμασία που καλύπτει το κεφάλι και το σώμα να γίνονται θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης από μια ομάδα ανδρών, της οποίας η συμπεριφορά θυμίζει όχλο. Η απορία που γεννιέται είναι αυτονόητη: πως είναι δυνατόν

Οι τέσσερις είναι σχέση. Η πόλη που θα ήθελε να ζει κάθε άνδρας Η πόλη Dongguan της Κίνας έχει χαρακτηριστεί εκτός από Μέκκα της τεχνολογίας, καθώς εκεί βρίσκονται τα περισσότερα τεχνολογικά εργοστάσια, και πρωτεύουσα του σεξ. Κάθε άνδρας συνάπτει σχέσεις με τρεις διαφορετικές γυναίκες και κανείς δεν του λέει τίποτα (Pics) Ο παράδεισος επί Γης φαίνεται να είναι η πόλη Dongguan της Κίνας,  για τους λάτρεις του ωραίου φύλου και αυτό γιατί κάθε άνδρας μπορεί να έχει σχέση με τρεις διαφορετικές γυναίκες χωρίς να χρειαστεί να κρύβεται. Στην πόλη Dongguan, της επαρχίας Guangdong στην Κίνα βρίσκονται τα εργοστάσια των μεγαλύτερων τεχνολογικών κολοσσών, όπως της Apple, της LG και άλλων. Παράλληλα, στην ίδια πόλη ο γυναικείος πληθυσμός ξεπερνά κατά πολύ τον ανδρικό, μιας και οι τεχνολογικές εταιρίες προτιμούν να προσλαμβάνουν γυναίκες παρά άνδρες, καθώς έρευνες έχουν δείξει ότι αποδίδουν καλύτερα. Στην υπόλοιπη Κίνα ισχύει το ακριβώς αντίθετο, λόγω του ότι η νομοθεσία που επιβάλλ

Επτά δισεκατομμυριούχοι που ξεκίνησαν πάμπτωχοι. "Αν ζεις οικονομικά, δεν θα είσαι ποτέ φτωχός" είπε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. "Οι εκατομμυριούχοι κυνηγάνε τους ελέφαντες, οι φτωχοί τις ψείρες" λέμε εμείς, το χρήμα είναι καλύτερο απ' τη φτώχεια - αν μη τι άλλο, για οικονομικούς λόγους.. Ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς -Roman Abramovich-, ο ΡΑΛΦ ΛΟΡΕΝ -Ralph Lauren- και ο ΧΑΟΥΑΡΝΤ ΣΟΥΛΤΣ -Howard D. Schultz- δεν “κολυμπούσαν” πάντα μες στο χρήμα. Κάποιοι από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο δεν ήταν πάντα έτσι. Ας δούμε από που ξεκίνησαν οι “σημερινοί βασιλιάδες”. 1. ΡΟΜΑΝ ΑΜΠΡΑΜΟΒΙΤΣ Ο Ρώσος μεγιστάνας και ιδιοκτήτης της Τσέλσι γεννήθηκε μέσα στη φτώχεια, ενώ έμεινε ορφανός στην ηλικία των δύο ετών.

Η Δικαστής Sally Hobson Πακιστανός, πατέρας τεσσάρων παιδιών, άρπαξε μια νεαρή που περπατούσε στο δρόμο και τη βίαζε επί τρεις ώρες λέγοντάς της «εσείς οι λευκές είστε καλές σε αυτό». Ο πρωτοφανής βιασμός συνέβη στη Βρετανία. Η γυναίκα, μια 20χρονη κοπέλα, επέστρεφε στο σπίτι της από τη δουλειά όταν την άρπαξε ο Αμπντούλ Γκαφούρ (Abdul Ghafoor) και την παράχωσε μέσα σε χαμηλή βλάστηση, κοντά στον δρόμο, για να εκτονωθεί πάνω της. Ακολουθεί η φωτογραφία του σημείου του βιασμού. Ο Γκαφούρ ήταν μεθυσμένος, είπε πιει πέντε ποτά. Την πλησίασε από πίσω, την άρπαξε, την έριξε μέσα στους θάμνους και άρχισε να τη βιάζει από τις 11.25 το βράδυ μέχρι και τις 02.45 τα ξημερώματα. Το θύμα είχε στείλει ένα μήνυμα στην αδελφή της πριν φύγει από τη δουλειά, λέγοντάς της ότι σχόλασε και θα πήγαινε σπίτι της. Αλλά για κακή της τύχη έπεσε πάνω στον μεθυσμένο μουσουλμάνο, ο οποίος νωρίτερα είχε προτείνει ερωτική συνέρευση σε άλλες δύο λευκές γυναίκες δίχως ανταπόκριση.

Η Jenna Marbles, γνωστή και ως Mourey, θεωρείται μια από τις πιο επιτυχημένες θηλυκές σταρ του youtube με συνδρομητές που ξεπερνούν τα 15 εκατομμύρια και με προβολές βίντεο που ξεπερνούν τα 2 δισ. Επίσης, διαθέτει 2,1 εκατομμύρια followers στο Vine. Ωστόσο, αν και οι περισσότεροι σταρ μόλις αρχίσουν να γίνονται επιτυχημένοι αναζητούν σπόνσορες και κυνηγάνε το χρήμα, η Jenna Marbles είναι υπεράνω χρημάτων αρνούμενη κατ' επανάληψη συμφωνίες και χορηγίες που θα της εξασφάλιζαν υψηλά χρηματικά ποσά. jenna marbles Η ίδια η Jenna Marbles έχει εξηγήσει τους λόγους που προβαίνει σε μια τέτοια κίνηση. «Νομίζω ότι με το διαδίκτυο, το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε είναι ότι γίνεσαι ένα πραγματικό πρόσωπο και οι άνθρωποι σε εμπιστεύονται. Οι άνθρωποι εμπιστεύονται ότι όταν βγαίνεις στο YouTube είσαι πραγματικά εσύ. Δουλεύοντας για εμπορικά σήματα και για εταιρείες μπορεί να θεωρείται κάτι εξαιρετικό και πολύ το κάνουν, αλλά εγώ αισθάνομαι ότι με αυτό τον τρόπο γεμίζουν οι τσέπες μ

Βρήκε την κόρη του τσίτσιδη δίπλα σε έναν άγνωστο άνδρα! Η αντίδρασή του; Επική… «Όταν ξύπνησα ένα πρωί και κατέβηκα κάτω για να πιω τον καφέ μου, βρέθηκα μπροστά σε αυτό ακριβώς το θέαμα η 17χρονη κόρη μου και ένας άντρας κοιμόταν στον καναπέ ύστερα από μια βραδιά που απ” ότι φαινόταν ήταν πολύ κουραστική. Έφτιαξα πρωινό όσο πιο ήσυχα μπορούσα και στη συνέχεια πήγα πάλι πάνω και είπα στη γυναίκα μου και τα μικρότερα παιδιά μας να κάνουν ησυχία γιατί κοιμόταν κόσμος στο σπίτι. Η τραπεζαρία βρίσκεται δίπλα από το σαλόνι αλλά ακριβώς απέναντι από τον καναπέ, οπότε μόλις καθίσαμε όλοι στις θέσεις μας φώναξα «ΝΕΑΡΕ!«. Ειλικρινά, δεν έχω δει ποτέ μου άνθρωπο να σηκώνεται τόσο γρήγορα! «Το πρωινό είναι έτοιμο!» είπα πολύ απότομα. Τράβηξα την άδεια καρέκλα που βρισκόταν δίπλα μου και είπα «Κάθισε!«. Στο τραπέζι επικρατούσε απόλυτη ησυχία και όλοι κοιτούσαν τα πιάτα τους. Πρέπει να ήταν η πιο δύσκολη απόσταση που είχε διανύσει ποτέ στη ζωή του αυτός ο γυμvός νεαρός. Φόρεσε τα ρούχα

Απίθανο να απαντώνται μόνο στη Γη οι συνθήκες ανάπτυξης ζωής, λέει ο αστροφυσικός δρ Δημήτρης Σταματέλλος Οι εξωπλανήτες είναι πλανήτες οι οποίοι βρίσκονται εκτός του δικού μας ηλιακού συστήματος. Είναι απίθανο οι κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη ζωής να απαντώνται μόνο στη Γη, ειδικά αν αναλογιστούμε τον ασύλληπτο από τον ανθρώπινο νου αριθμό αστεριών στο σύμπαν, δήλωσε σε συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ ο Δρ. Δημήτρης Σταματέλλος, Αστροφυσικός, Κύριος Ερευνητής στο University of Central Lancashire, Preston της Βρετανίας. Με την ευκαιρία της ανακοίνωσης της ΝΑΣΑ για την ανακάλυψη ενός πλανήτη που εκτιμάται να ομοιάζει με τη Γη, αλλά και με αφορμή την ανακοίνωση του αστροφυσικού Στίβεν Χόκινγκ ότι ξεκινά πρόγραμμα εντοπισμού ευφυούς εξωγήινης ζωής, το ΚΥΠΕ συνομίλησε με τον Δρ Σταματέλλο για τους εξωπλανήτες, τη νέα Γη, αλλά και τις πιθανότητες μια μέρα να ανακαλυφθεί εξωγήινη ζωή στο σύμπαν. Τί είναι οι εξωπλανήτες Οι εξωπλανήτες είναι πλανήτες οι οποίοι βρίσκονται εκτός του δ

- Αλλά κάποιοι θεωρούν ότι είναι νωρίς - Τέσσερα χρόνια μετά το μακελειό, το νησί Ουτόγια υποδέχεται κατασκηνωτές Utøya - Ουτόγια: Τέσσερα χρόνια μετά τη φονική επίθεση του Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, η θερινή κατασκήνωση της Νεολαίας των Εργατικών στο νησί Ουτόγια άνοιξε και πάλι τις πύλες της σήμερα, Παρασκευή. Αποφασισμένοι να ανακτήσουν τον χώρο, οι κατασκηνωτές, μεταξύ των οποίων και επιζήσαντες του φονικού, έστησαν τις σκηνές τους για μερικές ημέρες στο ίδιο μέρος όπου ο δεξιός εξτρεμιστής είχε σκοτώσει 69 ανθρώπους στις 22 Ιουλίου του 2011. «Είναι καλό να επιστρέφεις στο σπίτι» δήλωσε απευθυνόμενος σε εκατοντάδες νέους ο επικεφαλής της Εργατικής Νεολαίας (AUF) Μάνι Χουσάινι. «Η 22α Ιουλίου (2011) θα αποτελεί για πάντα μέρος της ιστορίας του Ουτόγια [...] όμως η σημερινή ημέρα θα μπει επίσης στην ιστορία του Ουτόγια» υπογράμμισε στην εναρκτήρια ομιλία του και αυτή ήταν η μοναδική άμεση αναφορά στη σφαγή.