Οι αδελφές Sarah και Ysra Mardini, κολύμπησαν από την Τουρκία στην Ελλάδα!

Απίστευτο! Δύο αδελφές κολύμπησαν από την Τουρκία στην Ελλάδα!

«Δεν φοβόμουν πως θα πεθάνω γιατί ήξερα πως ότι και να γίνει εγώ μπορούσα να κολυμπήσω ως το νησί. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι είχα άλλα είκοσι άτομα μαζί μου»

Έπεσαν στη θάλασσα γιατί η βάρκα τους έμπαζε νερά και ήταν από τους λίγους που ήξεραν κολύμπι – Πλέον βρίσκονται ασφαλείς στην Γερμανία και μάλιστα εντάχθηκαν σε κολυμβητικό σύλλογο

Είναι μία από τις χιλιάδες προσωπικές ιστορίες των προσφύγων που περνούν όλο αυτό το διάστημα από την Ελλάδα διεκδικώντας το δικαίωμα για μια καλύτερη ζωή – που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων όσων φεύγουν από τον πόλεμο είναι απλώς το δικαίωμα στη ζωή.

Η Σάρα, 20 ετών, και η Γίσρα Μαρντινί, 17 ετών, είναι πρόσφυγες από την Συρία. Τώρα βρίσκονται και οι δυο ασφαλείς στη Γερμανία, όπου μάλιστα έχουν την δυνατότητα να ασχοληθούν με αυτό που αγαπούν: Είναι και οι δυο πρωταθλήτριες της κολύμβησης. Για να φτάσουν όμως στις πισίνες του Βερολίνου, σώες και ασφαλείς, πέρασαν όλο το ταξίδι των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων. Συρία, Λίβανος, Τουρκία, Ελλάδα και από εκεί στην Κεντρική Ευρώπη.

Οι αδερφές Μαρντινί έφυγαν από την Δαμασκό στις αρχές του περασμένου Αυγούστου, ταξίδεψαν στο Λίβανο και στην συνέχεια στην Τουρκία. Εκεί πλήρωσαν δουλέμπορους για να τις μεταφέρουν στην Ελλάδα, ενώ χρειάστηκε να κάνουν δύο φορές την απόπειρα να διασχίσουν το Αιγαίο, καθώς την πρώτη φορά ο δουλέμπορος γύρισε τη βάρκα τους πίσω.2

Η συγκλονιστική τους διήγηση για τον αγώνα επιβίωσης, αυτή τη φορά μακριά από τον πόλεμο είναι ενδεικτική των παθών των προσφύγων. Τελικά οι δυο αδερφές με δεκάδες άλλους συμπατριώτες τους επιβιβάστηκαν σε μια πλαστική λέμβο, που μισή ώρα μετά τον απόπλου από τις τουρκικές ακτές άρχισε να μπάζει νερά. Τα κορίτσια εξηγούν πως ήταν τόσο φορτωμένη με ανθρώπους, που κάτι τέτοιο ήταν αναπόφευκτο.

Στο Αιγαίο πλέον σουρούπωνε και σηκωνόταν ο νυχτερινός άνεμος, που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Οι πρόσφυγες αρχικά αποφάσισαν να πετάξουν στη θάλασσα τα πράγματά τους, όμως τα πράγματα δεν καλυτέρευαν. Έτσι οι δύο κολυμβήτριες αδελφές και ακόμα δυο-τρεις άλλοι που γνώριζαν καλό κολύμπι έπεσαν κι αυτοί στη θάλασσα.

«Δεν φοβόμουν πως θα πεθάνω γιατί ήξερα πως ότι και να γίνει εγώ μπορούσα να κολυμπήσω ως το νησί. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι είχα άλλα είκοσι άτομα μαζί μου» λέει η Σάρα και συνεχίζει: «Στην Συρία είχα δουλέψει σαν ναυαγοσώστης σε πισίνα και δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου αν πάθαινε κάτι κανείς από τους ανθρώπους αυτούς».

Για τρεις ώρες χρειάστηκε να μείνουν στο νερό τα δυο κορίτσια, μέχρι που έφτασαν στις ακτές τις Λέσβου. Εκεί αλληλέγγυοι τους έδωσαν ρούχα και ξεκίνησε πλέον το δύσκολο ταξίδι τους για την Κεντρική Ευρώπη, κατά τη διάρκεια του οποίου γνώρισαν ξένους που τις βοήθησαν όσο μπορούσαν κι άλλους που τις έκλεψαν, είδαν φίλους τους να συλλαμβάνονται, πλήρωσαν πανάκριβα εισιτήρια που αποδείχθηκαν άχρηστα γιατί οι αρχές δεν επέτρεπαν στα τρένα των προσφύγων να περάσουν…

Τελικά έφτασαν στην Αυστρία και από εκεί στην Γερμανία. Στο Βερολίνο, μια εθελοντική οργάνωση που βοηθά τους πρόσφυγες τις έστειλε στον γειτονικό στον καταυλισμό κολυμβητικό σύλλογο, όπου τις υποδέχθηκαν με χαρά.

Τώρα τα κορίτσια προπονούνται καθημερινά και κάνουν όνειρα για το μέλλον τους: «Μπορεί όταν μάθω γερμανικά να πάω σχολείο γιατί θέλω να γίνω πιλότος», λέει η Γίσρα, που τα αθλητικά της όνειρα δεν στοχεύουν χαμηλότερα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Σάρα, ως μεγαλύτερη, έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει τις διαδικασίες για να φέρει και την υπόλοιπη οικογένεια στο Βερολίνο.

«Έχω την αίσθηση πως έχω φέρει μια ισορροπία στη ζωή μου» λέει ανακουφισμένη.
«Θέλουμε να έχουμε μέλλον. Θέλω να πάω στο κολέγιο, να γίνω διεθνώς αναγνωρισμένη κολυμβήτρια κι η αδερφή μου το ίδιο. Αλλά αν μέναμε στη Συρία, δεν θα καταφέρναμε τίποτα από αυτά», εξομολογείται.