Μαρτυρία Υποδιοικητή (ΕΛΔΥΚ) Σταυρουλάκου: «Ποιος πρόδωσε ποιον στις 16 Αυγούστου 1974»
Αποκαλυπτικό: Μαρτυρία Υποδιοικητή (ΕΛΔΥΚ) Σταυρουλάκου: ”Ποιος πρόδωσε ποιον στις 16 Αυγούστου 1974” (Video)
Ο αξιωματικός τότε, στην Κύπρο, είχε το γενικό πρόσταγμα των Ελληνικών Δυνάμεων στην ιστορική μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ τον Αύγουστο του 1974.
Ο ταξίαρχος εν αποστρατεία σήμερα, Αντισυνταγματάρχης και Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ τότε, Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος ανέφερε στον Αργύρη Χαλαρή, ο οποίος «ανέβασε» στο διαδίκτυο τη συνέντευξη, ότι στις 11 Ιουλίου, και ενώ βρισκόταν σε άδεια, δέχτηκε τηλεφώνημα με το οποίο του ζητήθηκε να παρουσιαστεί και να αναλάβει τη συνοδεία της αποστολής 450 οπλιτών για την αλλαγή της ΕΛΔΥΚ.
«Αναχωρήσαμε από την Κόρινθο στις 13 Ιουλίου με το αρματαγωγό «Λέσβος». Φτάσαμε στις 19 Ιουλίου στην Αμμόχωστο, με καθυστέρηση λόγω των γεγονότων του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου. Επισκεπτόμενος το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ παρατήρησα πτήσεις τουρκικών αεροσκαφών, ενώ δεν είχε κηρυχθεί ακόμη πόλεμος».
«Την 20η Ιουλίου ξεκινήσαμε για Λευκωσία. Ο κόσμος στα χωριά έβγαινε στο δρόμο και μας επευφημούσε. Τα ξημερώματα φτάσαμε στο στρατόπεδο στη Λευκωσία. Μετά την κατανομή των αντρών στους λόχους περιμέναμε εντολές για να επιστρέψουμε στις μονάδες μας. Στις 22 του μηνός τελείωσε η πρώτη φάση του πολέμου ενώ εμείς δεν δεχτήκαμε καμία εντολή».
Στις 10 Αυγούστου συνέχισε ο Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος , ήρθε διαταγή του ΓΕΣ να παραδώσει το 252 ΤΠ, στο οποίο είχε εν τω μεταξύ τοποθετηθεί ως Διοικητής και να αναλάβει υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ. «Παρέδωσα το τάγμα και στις 11 του μηνός παρουσιάστηκα στην ΕΛΔΥΚ. Στις 12 του μηνός με κάλεσε ο διοικητής και με διέταξε να παραμείνω στο στρατόπεδο «ό,τι κι αν χρειαστεί να γίνει». Πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να γνωρίσω τους αξιωματικούς. Ήταν ο λοχαγός Κωνσταντούλας, ο Κύπριος Λοχαγός Ιωαννίδης, Διοικητής του 4ου λόχου, ο διοικητής του Λόχου Διοικήσεως Ταγματάρχης Βελλής και ο Υπολοχαγός Σταύρος Πίος».
Το ερώτημα που κανείς μέχρι σήμερα δεν του έχει απαντήσει, τόνισε ο Σταυρουλάκος, είναι γιατί όρισαν αυτόν που μόλις είχε φτάσει στο νησί ως υποδιοικητή παρ’ ότι υπήρχαν τόσοι διαθέσιμοι αξιωματικοί.
Στις 14 Αυγούστου «ξύπνησα με την ρίψη βομβών NAPALM καθώς ξεκίνησε σφοδρός βομβαρδισμός του στρατοπέδου. Εμείς δεν διαθέταμε κανένα αντιαεροπορικό όπλο για να αποκρούσουμε τις επιθέσεις. Υποστήριξη από την αεροπορία ουδεμία, άλλωστε κάποιος είχε πει ότι η Κύπρος είναι μακριά».
Η ΕΛΔΥΚ δέχτηκε τρεις επιθέσεις και αποκρούστηκαν όλες με μικρές απώλειες. «Οι Τούρκοι αποκρούστηκαν παντελώς και ήδη μετρούσαν πολλές απώλειες. Το βράδυ παρ’ ότι δεν υπήρξε καμία επαφή με τον εχθρό εμείς μείναμε άγρυπνοι καθώς το στρατόπεδο ήταν περικυκλωμένο από 150 τουρκικά άρματα. Ξημέρωσε η 15η Αυγούστου η ημέρα της Παναγίας που βοήθησε σε αυτόν τον αγώνα».
Την ημέρα εκείνη δεν υπήρξαν επιθέσεις στην ΕΛΔΥΚ αλλά ο ανελέητος βομβαρδισμός από την αεροπορία και το πυροβολικό τους συνεχιζόταν. «Την υποστήριξή μας είχαν αναλάβει δύο μοίρες πυροβολικού η 187 και η 182. Πράγματι η 187 μοίρα μας βοήθησε αρκετά καλύπτοντας μας, η 182 μοίρα όμως δεν έριξε ούτε ένα βλήμα παρ’ ότι στο δυναμικό τους είχαν ενταχθεί και αξιωματικοί πυροβολικού ακριβώς για να μας βοηθήσουν. Ο διοικητής δε της εν λόγω μοίρας έγινε μετέπειτα αρχηγός ΓΕΣ»
Ο αντισυνταγματάρχης, τότε, ζήτησε βοήθεια. Σε απάντηση των αιτημάτων του έλαβε διαβεβαιώσεις ότι θα του σταλεί η βοήθεια που ζήτησε. « Όσο την είδατε εσείς άλλο τόσο την είδα και εγώ! Αρκετά χρόνια μετά ένας λοχαγός του κυπριακού στρατού με βρήκε και μου είπε: Ήμουν λοχαγός και μου είχαν δώσει τις ημέρες εκείνες εντολή να πάρω τους άνδρες μου και να έρθω να σας βρω 30’ μετά όμως ανακάλεσαν την προηγούμενη διαταγή και με διέταξαν να μην έρθω».
16 Aυγούστου. Ημέρα φρίκης.
Ήταν 5 και μισή το πρωί, αναφέρει ο Διοικητής της ΕΛΔΥΚ, τονίζοντας ότι έπεσε η πρώτη βόμβα NAPALM και μετά …συνεχής βομβαρδισμός από πυροβολικό και αεροπορία.
Στις 10 και μισή «δεχτήκαμε συνδυασμένη επίθεση πεζικού και αρμάτων. Το κύριο μέρος της επίθεσης δέχτηκε ο 4ος λόχος και ο λόχος διοικήσεως που βρισκόταν στο πλέον πεδινό μέρος. Να σημειωθεί πως ο λόχος διοικήσεως, άγνωστο ποιος τον διέταξε, έβαλε μπροστά τη διμοιρία μηχανικού που αποτελείτο από έναν λοχαγό και 20 στρατιώτες» .
Ο λοχαγός αυτός, συνέχισε ο Διοικητής της ΕΛΔΥΚ, ήταν ο « λοχαγός Σταυριανάκος, παλικάρι με όλη τη σημασία της λέξεως, παρ’ ότι το σώμα του μηχανικού δεν είχε βέβαια την ίδια εκπαίδευση με το πεζικό, κατάφερε και κράτησε τα άρματα και το πεζικό των Τούρκων». Ο συγκεκριμένος αξιωματικός έχασε 16 από τους 20 άντρες του και αποκεφαλίστηκε από βολή άρματος.
«Από την προηγούμενη μέρα είχα πει σε όλους πως δεν θα αποχωρήσει κανένας εάν δεν δώσω εγώ εντολή. Στις 1 και 30 εκείνη τη μέρα έδωσα εντολή να αρχίσει η σύμπτυξη. Έδωσα εντολή να φύγει πρώτα ο λόχος διοικήσεως, που δεχόταν τη μεγαλύτερη πίεση, μετά ο λόχος βαρέων όπλων, ο 4ος λόχος και τελευταίος ο 2ος λόχος που αποχώρησε στις 4 η ώρα. Ο επιλοχίας Κέδρος, με μια ομάδα 12 αντρών έμεινε πίσω και θυσιάστηκε για να σωθούν όλοι οι υπόλοιποι καλύπτοντας την υποχώρηση τους». Μετά την αποχώρηση, συνέχισε ο Παναγιώτης Σταυρουλάκος όλοι συγκεντρώθηκαν σε μια φάρμα.
Εκεί έγινε καταγραφή των απωλειών. Από τους 350 άντρες, μέσα σε τρεις μέρες «έχασα 80 οπλίτες και 2 λοχαγούς. Στο νεκροταφείο ετάφησαν 70 στρατιώτες εκ των οποίων οι 40 δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν καθώς οι Τούρκοι τους είχαν αφαιρέσει ρούχα και διακριτικά».
Αυτή ήταν η μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ.
Τα λάθη που έγιναν τότε ήταν σύμφωνα με τον Υποδιοικητή της δύναμης στην Κύπρο ήταν συγκεκριμένα:
-Η αναχώρηση από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ της διμοιρίας ασφαλίσεως του συντάγματος που αριθμούσε 40 άνδρες η οποία θεώρησαν πως θα ήταν καλύτερο να φυλάει τον Συνταγματάρχη από το να υπερασπιστεί το στρατόπεδο
– Η μηδενική υποστήριξη από την αεροπορία.
«Δύο μέρες μετά τους αγώνες που δώσαμε ήμαστε άγνωστοι για αυτούς, τι τρώγαμε, πως επιβιώναμε δεν τους ενδιέφερε. Η πολιτεία τίποτα δεν έκανε για όλα αυτά. Ύστερα από τα τραγικά εκείνα γεγονότα, παρέμεινα στην ΕΛΔΥΚ ως υποδιοικητής μέχρι τον Σεπτέμβριο όταν και με έστειλαν στην Κρήτη ως μέλος συντάγματος επιστρατεύσεως να διοικώ μονάδα 20 στρατιωτών και αυτό μετά από 40 χρόνια στρατιωτικής πείρας»
Όπως γνωρίζετε, συνέχισε ο κύριος Σταυρουλάκος οι διαβιβαστές ακούνε από τους ασυρμάτους κάθε επικοινωνία μεταξύ διοικήσεως και μονάδων. «Μετά το τέλος του πολέμου ήρθαν και με βρήκαν περίπου 10 στρατιώτες των διαβιβάσεων και μου είπαν επί λέξει: «Κύριε διοικητά, τα τηλεφωνήματα που λαμβάναμε και από εδώ και από εκεί εννοώντας (Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα) έλεγαν αφήστε τους να πεθάνουνε».
O Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ ανέφερε τέλος ότι τα δύο γερμανικά υποβρύχια που διέθετε η Ελλάδα ήταν αδύνατο να προσβληθούν από αντιτορπιλικά και βρίσκονταν σε τέτοια απόσταση, που αν είχαν επέμβει κατά την τουρκική απόβαση, τα πράγματα δεν θα είχαν πάρει αυτή την τραγική πορεία. Αντ’ αυτού, σημείωσε, κατευθύνθηκαν στην Ρόδο κατόπιν διαταγής.
Δείτε το βίντεο
Κρατίνος | apokalipsi.com
Comments
Post a Comment