Τα Άγρια Καγκουρό αυξάνονται και πληθύνονται έξω από το Παρίσι

Τα Άγρια καγκουρό αυξάνονται και πληθύνονται, όχι στην Αυστραλία, αλλά λίγο έξω από το Παρίσι.

Παρίσι: Η ιστορία ξεκινά τη δεκαετία του 1970, όταν μια ομάδα καγκουρό δραπέτευσε από τον ζωολογικό κήπο του Εμανσέ, περίπου 70 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Παρισιού.

Σήμερα, περίπου 100 με 150 μαρσιποφόρα ζουν και βασιλεύουν στην περιοχή, της οποίας το κλίμα θυμίζει πολύ την Τασμανία από την οποία προέρχονται.

Τα γουάλαμπι, μικρόσωμα καγκουρό του είδους Macropus rufogriseus, αναπαράγονταν για χρόνια στο δάσος χωρίς να γίνονται αντιληπτά από τους κατοίκους.

«Ένας γείτονας με ρώτησε αν είχα δει το καγκουρό» λέει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Μαριλέν, ιδιοκτήτρια μπακάλικου στο χωριό του Ερμερέ, περίπου 10 χιλιόμετρα από το Εμανσέ.

«Έχεις πάρει ναρκωτικά;» ήταν η αντίδρασή της.

Κι όμως, δεν επρόκειτο για παραίσθηση. Η Μαριλέν είδε και μόνη της το γουάλαμπι: «Στεκόταν μπροστά στην αυλόπορτα σαν να περίμενε να ανοίξει το κατάστημα. Μετά άρχισε να τρέχει στο δρόμο αγνοώντας τα σήματα» λέει η κάτοικος.

Σύμφωνα με τον Μπρινό Μινιλά του δασαρχείου στο γειτονικό Ραμπουγιέ, τα περισσότερα από τα γουάλαμπι ζουν γύρω από το Εμανσέ, ορισμένα όμως έχουν μεταναστεύσει ανατολικά μέχρι το Ιλίς, περίπου 40 χιλιόμετρα μακριά.

«Είναι ασφαλή επειδή το δάσος τους προσφέρει καταφύγιο και άφθονη τροφή, κυρίως άγρια μούρα και πράσινα φυτά» λέει ο δασάρχης.

Τα μαρσιποφόρα δεν κινδυνεύουν ούτε από θηρευτές -με ύψος 80 εκατοστά και βάρος γύρω στα 15 κιλά, πέφτουν μάλλον μεγάλα για τις ντόπιες αλεπούδες.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα ζώα είναι τα αυτοκίνητα: «Πρέπει να έχουμε γύρω στις 30 με 40 συγκρούσεις το χρόνο. Δεν είναι όλες θανατηφόρες, όμως 15 με 20 ζώα σκοτώνονται κάθε χρόνο» αναφέρει ο Μινιλά.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι ασφαλιστικές εταιρείες αντιμετωπίζουν με δυσπιστία τους ισχυρισμούς των οδηγών ότι τράκαραν με καγκουρό, λέει η δήμαρχος του Εμανσέ Κριστίν Νταβίντ, η οποία αναγκάζεται να δίνει στους οδηγούς βεβαιώσεις ότι «στην περιοχή υπάρχουν πράγματι γουάλαμπι».

Στο χωριό του Ερμερέ, η Μαριλέν δεν έχει ξαναδεί το γουάλαμπι έξω από το μπακάλικό της, κρατά όμως τα μάτια της ανοιχτά.

«Τώρα, ακόμα κι αν δω έναν ροζ ελέφαντα δεν θα το αγνοήσω» λέει.

Πηγή: news.in.gr