Μέχρι τα Σόδομα και τα Γόμορρα επικαλείται η επιτροπή των τριών Συνοδικών για τον Πιτσιλλίδη
Μέχρι τα Σόδομα και τα Γόμορρα επικαλείται η επιτροπή των τριών Συνοδικών
Λευκωσία: Ολίγον Μεσαίωνα μυρίζει η συνοπτική έκθεση της τριμελούς επιτροπής που εξέτασε θέσεις και απόψεις του θεολόγου Ανδρέα Πιτσιλλίδη και πέραν της προσπάθειας αποδόμησης όσων υποστηρίζει κατά καιρούς, η δεκαπέντε σελίδων έκθεση διανθίζεται άλλοτε με «αφορισμούς», άλλοτε με προειδοποιήσεις ή και έμμεσες απειλές προς όσους τυχόν ασπάζονται τα λεγόμενά του.
Η έκθεση, υπό τον γενικό τίτλο «Συνοπτική έκθεση θέσεων του Ανδρέα Πιτσιλλίδη και σύντομα σχόλια για το σκεπτικό επιλογής των συγκεκριμένων αποσπασμάτων», καταπιάνεται με το θέμα των εκτρώσεων, την εξομολόγηση-Θεία Κοινωνία, τον γάμο, τα μνημόσυνα και φυσικά με την ομοφυλοφιλία, την οποία η επιτροπή θεωρεί αφύσικη και αφιερώνει αρκετό χώρο αναπτύσσοντας τα επιχειρήματά της.
 |
Η Επιτροπή απειλεί εμμέσως ομοφυλόφιλους και άλλους πως θα καταλήξουν στην κόλαση επιστρατεύοντας τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος προειδοποιεί μέσω των μελών της Επιτροπής: «…μη πλανάσθε. Ούτε πόρνοι, ούτε ειδολολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί (εκθηλυσμένοι και γυναιώδεις) ούτε αρσενοκοίται… βασιλείας Θεού κληρονομίσουσιν».
Ως προς το θέμα των εκτρώσεων η επιτροπή απορρίπτει τη θέση του κ. Πιτσιλλίδη ότι ουσιαστικά η ζωή ξεκινά μετά την 54 ημέρα κύησης οπόταν αρχίζει να αναπτύσσεται εγκεφαλική λειτουργία και νευρικό σύστημα. Η Επιτροπή ξεκαθαρίζει πως πιστεύει στην «εξ άκρας συλλήψεως», δηλαδή με την ένωση σπερματοζωαρίου και ωαρίου.
Για την εξομολόγηση-Θεία Κοινωνία, η επιτροπή διαφωνεί με τον κ. Πιτσιλλίδη ότι εξομολόγηση μπορεί να είναι η αλληλοσυγχώρεση μεταξύ δύο ανθρώπων καθώς και με την άποψή του ότι με το να ανοίξει κάποιος το στόμα του και να σου βάλει τη λαβίδα στο στόμα δεν σημαίνει πως αυτό αποτελεί από μόνο του «Θεία Ευχαριστία». Η επιτροπή θεωρεί πως η συγχώρεση προϋποθέτει τη μεσολάβηση εκπροσώπου της Εκκλησίας. Αναγνωρίζει, ωστόσο, πως δεν υπάρχει κανόνας, ο οποίος να επιβάλλει τη νηστεία πριν τη «Θεία Μετάληψη».
Για την ομοφυλοφιλία, η επιτροπή αμφισβητεί ότι αυτή μπορεί να οφείλεται σε γονιδιακές και ορμονικές επιλογές της φύσης και χαρακτηρίζει κάποιες απόψεις του κ. Πιτσιλίδης ως «παρερμνηνείες ή στρεβλώσεις της Θείας Αποκάλυψης».
Για τον γάμο η επιτροπή εκφράζει τη διαφωνία της με την άποψη που φέρεται να εξέφρασε ο κ. Πιτσιλλίδης πως αποτελεί κοινωνικό κατασκεύασμα, το οποίο δημιουργήθηκε τον 8ο αιώνα. Η επιτροπή χαρακτηρίζει τον γάμο ως «μυστήριον μέγα» και πρέπει να έχει τη σύμφωνο γνώμη του Επισκόπου για να είναι σύμφωνος με το θέλημα του Θεού.
Για τα μνημόσυνα η Επιτροπή διαφωνεί με την άποψη ότι δεν έχει σημασία πότε τελούνται αυτά, αν δηλαδή τελούνται στις 40 μέρες ή σε άλλο διάστημα και πως αυτά γίνονται περισσότερο για παρηγοριά των ζωντανών παρά για τους ιδίους τους αποβιώσαντες. Η επιτροπή, αφού κάνει αναφορές για τις ψυχές, που θυμίζουν περισσότερο ελληνική μυθολογία, αναφέρει πως η Εκκλησία θεωρεί τα μνημόσυνα ως ωφέλημα και αναγκαία και τα τελεί με το σκεπτικό ότι ουδείς μπορεί να ξέρει αν κάποιος μετανοήσει έστω και την τελευταία στιγμή.
«Άλλο διακοπή κύησης και άλλο έκτρωση»
«Για το θέμα των εκτρώσεων, ο Α.Π. δηλώνει: “Ψήφισα υπέρ του δικαιώματος της γυναίκας για έκτρωση. Είμαι εναντίον των εκτρώσεων, όχι της διακοπής της κύησης, γιατί στα πρώτα στάδια μπορεί να γίνει διακοπή της κύησης και δεν έχουμε άνθρωπο για να είναι έκτρωση. Δεν έχουμε άνθρωπο στη σύλληψη ακαριαία”. “Αλλο διακοπή κύησης και άλλο έκτρωση. Υπό κάποιες προϋποθέσεις είναι αμαρτία και υπό κάποιες όχι”.
Ο Πιτσιλλίδης είναι ενάντια στις εκτρώσεις. Ένα το κρατούμενο, όμως έκτρωση δεν είναι διακοπή κύησης (θέλει να πει άλλο έκτρωση ή άμβλωση και άλλο διακοπή κύησης και αυτό κατά τον Α.Π. το λέει όλος ο ιατρικός κόσμος παγκόσμια).
Επομένως, κατά τον Α.Π., εάν η γυναίκα, κατά τη διάρκεια των δύο μηνών κύησης και συγκεκριμένα μέχρι την 54η μέρα, επειδή δεν έχουμε άνθρωπο, αλλά, κατά την έκφρασή του, φυτό, εφόσον δεν υπάρχει “εγκεφαλική γέννηση”, κατά τον ίδιο, τότε η βίαιη παρέμβαση στη ζωή του εμβρύου χαρακτηρίζεται “διακοπή της κύησης”, είναι καθόλα νόμιμη και επιτρεπτή και κρίνεται ως μη καταδικαστέα. Μετά την 54η μέρα, την οποία χαρακτηρίζει ως “μαγική”, εφόσον αρχίζει η εγκεφαλική λειτουργία, τότε η παρέμβαση στη ζωή του εμβρύου θεωρείται ως έκτρωση ή άμβλωση και άρα καταδικαστέα.
Η Εκκλησία όμως πιστεύει ότι “εξ άκρας συλλήψεως”, με την ένωση σπερματοζωαρίου και ωαρίου, οπότε δημιουργείται το ζυγωτό, αρχίζει η ανθρώπινη ζωή και έχουμε άνθρωπο. Κατά τη στιγμή αυτή, οι γεννήτορες, με τη συνεργεία του δημιουργού Θεού, γεννούν τον νέο άνθρωπο, μεταδίδοντας σ’ αυτόν, κατά την ίδια στιγμή, και το σώμα και την ψυχή. Έτσι, ο κατά τα άλλα “αθώος” χαρακτηρισμός, κατά την ανθρωπολογία του Α.Π., δεν αποτελεί διακοπή της κύησης, αλλά δολοφονία (έκτρωση-άμβλωση) ενός νέου ανθρώπου.
Επιτροπή: Τα μνημόσυνα αποσκοπούν στην άφεση αμαρτιών
Για την εξόδιο ακολουθία, την ταφή, τα μνημόσυνα, τα κόλλυβα και άλλα έθιμα η Επιτροπή σχολιάζοντας την άποψη του θεολόγου, ότι δεν έχει σημασία πότε τελούνται τα μνημόσυνα και ότι αυτά τελούνται επειδή το έχουν ανάγκη μάλλον οι ζώντες παρά οι νεκροί τους, η Επιτροπή θεωρεί πως ο θάνατος δεν οδηγεί στην εξαφάνιση, αλλά οι ψυχές όλων των κεκοιμημένων μεταβαίνουν στον άδη. Ο άδης είναι κυρίως κατάσταση «κοινός τόπος» όπου άλλες μεν προγεύονται τα μέλλοντα αγαθά και άλλοι βιώνουν την αδυνατότητα, ένεκα της δικής τους ευθύνης να μεθέξουν των δωρεών του Θεού.
Οι ψυχές των κεκοιμημένων, κατά την Αγία Γραφή και την πίστη και πράξη της Εκκλησίας, έχουν αυτοσυνειδησία, επικοινωνούν μεταξύ τους και γνωρίζουν τα εν κόσμω συμβαίνοντα.
Τα μνημόσυνα επιτελούνται και αποσκοπούν στην άφεση αμαρτιών και η Εκκλησία μπορεί να χορηγεί τη χάρη του Θεού.
«Στα μάτια του Θεού υπάρχει ο άνθρωπος»
Για το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας η επιτροπή σημειώνει:
Κατά τον Α.Π.: «Ο Χριστός ουδέποτε μίλησε για τέτοια ζητήματα. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι δεν υπάρχει στα μάτια του Θεού άνδρας και γυναίκα, υπάρχει άνθρωπος. Δεν είναι δουλειά της Θεολογίας να απαντήσει. Η Επιστήμη έχει ενημερώσει ότι πρόκειται για γονιδιακές και ορμονικές επιλογές της φύσης και δεν τις λέω διαταραχές ούτε στρεβλώσεις... η φύση διαρκώς κάνει αλλαγές... είναι λοιπόν... δεδομένο ότι οι άνθρωποι γεννιούνται έτσι, δεν επέλεξαν να είναι έτσι».
Σχολιάζοντας τα πιο πάνω, η επιτροπή σημειώνει και τα εξής:
«Σε ό,τι αφορά το θέμα της ομοφυλοφιλίας, ο Α.Π. προβαίνει σε παρερμηνείες ή στρεβλώσεις της Θείας Αποκάλυψης. Ασφαλώς, και κατά τον Απόστολο Παύλο (Γαλ. γ’ 28), δεν υπάρχει διαφορά του “άρσεν καί θήλυ”, γιατί όλοι είναι άνθρωποι “έν Χριστώ Ιησού”.
Τούτο όμως δεν έχει καμιά σχέση με τη διάκριση των φύλων, πολύ δε περισσότερο δεν παρέχει το δικαίωμα συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων. Και τούτο, γιατί τόσο ο ίδιος ο Χριστός όσο και οι θεόπνευστοι συγγραφείς Παλαιάς και Καινής Διαθήκης καταδικάζουν με βδελυγμία τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Είναι γνωστό στην Παλαιά Διαθήκη το γεγονός της καταστροφής των πόλεων Σοδόμων και Γομόρρας (Γεν. 19, 1 κ.ε.).
Το περιστατικό της παραδειγματικής αυτής τιμωρίας επιβεβαιώνεται και από τον ίδιο τον Χριστό στο Ματθ. ι’15, Ματθ. ια’ 24 και στον Λουκ. ιζ’ 29, όπου αναφέρεται χαρακτηριστικά: “η δε ήμερα εξήλθε Λώτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού και απώλεσεν απαντάς”. Επομένως, ο Χριστός, όχι μόνο κάνει λόγο για το βδέλυγμα της ομοφυλοφιλίας, αλλά και βεβαιώνει την καταδίκη της από τον Θεό.
Πώς λοιπόν ο Α.Π. συγχέει τα φύλα και δικαιολογεί την επαίσχυντη πράξη της ομοφυλοφιλίας, διαστρεβλώνοντας τον όρο “άνθρωπος”;
Επιπρόσθετα, η ομοφυλοφιλία, τόσο με την ειδεχθή πράξη της αρσενοκοιτίας, όσο και με την αποτρόπαιη πράξη της θηλυμανίας, καταδικάζονται από τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος τις κατατάσσει, ως το κακό παρακολούθημα της αποστασίας του ανθρώπου.
Ανάλογα υπογραμμίζει πάλι ο Απόστολος Παύλος και αλλού, όταν λέγει: “... μη πλανάσθε - ούτε πόρνοι ούτε είδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί (εκθηλυμένοι και γυναικώδεις) ούτε αρσενοκοίται, βασιλείαν Θεοΰ ού κληρονομήσουσιν”.
Εντύπωση ιδιαίτερη προκαλεί η θέση του ότι οι ομοφυλόφιλοι “δεν επέλεξαν να είναι έτσι”, αλλά “η φύση διαρκώς κάνει αλλαγές”. Και λέγοντας αυτά ο Α.Π., θέλει ή προσπαθεί να “επιρρίψει” την ευθύνη της σεξουαλικής επιθυμίας και πράξης προς το ομόφυλο, στη φυσική κατασκευή του ατόμου και όχι στο ομοφυλοφιλικό πρόσωπο. Πέραν όμως από τις όποιες παρορμήσεις του ανθρώπου, για τις οποίες εκφράζονται, από ειδικούς και μη, διάφορες απόψεις, ώστε να δικαιολογούνται οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις, διακρατείται μια ισχυρή και ακατάβλητη επιχειρηματολογία, η εξής: Αν το άτομο από φυσικού του ή εκ κατασκευής του έχει ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό και για τον οποίο δεν είναι υπεύθυνο, τότε η ευθύνη μετατοπίζεται στη φύση του, στην κατασκευή του, πράγμα που μας παραπέμπει στον κατασκευαστή του Θεό. Τούτο όμως συνιστά την πιο φρικτή αντινομία και παρουσιάζει, ως μη ώφειλε, τον Θεό να αντιφάσκει προς τον εαυτό του και να συλλαμβάνεται, επί του προκειμένου, άδικος, υπό την έννοια ότι κατασκευάζει κάποιον ως ομοφυλόφιλο και στη συνέχεια εμφανίζεται ως αδέκαστος κριτής και τιμωρός της ομοφυλοφιλίας, αποκλείοντας μάλιστα τους ανθρώπους αυτούς από τη Βασιλεία των Ουρανών, όπως στα πιο πάνω αγιογραφικά κείμενα σημειώνεται.
Ο Θεός δεν ευθύνεται για τα μεταπτωτικά πάθη και ασθένειες των ανθρώπων. Οι άνθρωποι, όμως, έχουν ευθύνη να αγωνίζονται για τη θεραπεία των εκ γενετής ή επίκτητων παθών και ασθενειών τους».
«Δύσκολο να νηστέψω με αληθινό τρόπο»
Για την Εξομολόγηση-Θεία Κοινωνία η Επιτροπή καταγράφει την εξής άποψη του κ. Πιτσιλλίδη: «Το δύσκολο είναι να νηστέψω με αληθινό τρόπο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Θεία Ευχαριστία. Αν εννοείς ότι πηγαίνεις και ανοίγεις το στόμα σου μπροστά σε έναν ιερέα και σου βάζει τη λαβίδα; Το ανοίγω αλλά δεν είναι Θεία Ευχαριστία αυτό. Προσπαθώ και να κοινωνώ... ανοίγω το στόμα μου και βάζει μέσα ένας ιερέας μια λαβίδα. Αυτό είναι Θεία Ευχαριστία από μόνο του; Εγώ σας λέω δεν είναι».
Ακολούθως η Επιτροπή επισημαίνει:
«Εξομολόγηση κατά τον Α.Π. δεν σημαίνει ‘’να πάρω το αμάξι μου, να πάω στο Σταυροβούνι, να ανέβω, να βρω έναν Μοναχό, που δεν τον ξέρω δεν με ξέρει, να του πω, να του παρουσιάσω δηλαδή τον πραγματικό μου εαυτό και τις αδυναμίες του και να κατέβω από το Σταυροβούνι και όλα καλά και άγια, επειδή τα είπα σε έναν ρασοφόρο’’».
«Είναι προφανές», προσθέτει η Επιτροπή, «πως κατ’ αρχάς ότι ο Α.Π. αμφισβητεί ή και αρνείται τον τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί το Μυστήριο της Θείας Μετανοίας και Εξομολογήσεως. Μάλλον περιορίζει ή και εξαντλεί την Εξομολόγηση στην προσωπική συνεξήγηση και αλληλοσυγγνώμη, αρνούμενος την εξαγόρευση των αμαρτιών ενώπιον του εντεταλμένου πνευματικού».
Η Επιτροπή αναγνωρίζει πως «σε ό,τι αφορά τη νηστεία προ της Θείας Κοινωνίας, ασφαλώς και δεν υπάρχει κανόνας, ο οποίος να θεωρεί ως προϋπόθεση της Θείας Μετάληψης τη νηστεία, υπό έναν όμως αυστηρό και απαράβατο όρο: Ότι ο προσερχόμενος στα άχραντα και φρικτά Μυστήρια της Θείας Κοινωνίας πρέπει να προσέρχεται εν μετάνοια και εξομολογήσει και να μην παραβαίνει τις εντολές της νηστείας, όπου και όπως η Εκκλησία τις έχει ορίσει».
«Κοινωνικό κατασκεύασμα»
Σε ότι αφορά στις θέσεις του κ. Πιτσιλλίδη, πως «ο γάμος είναι κοινωνικό κατασκεύασμα, το οποίο δημιουργήθηκε τον 8ο αιώνα», η Επιτροπή σχολιάζει:
Ο γάμος ως «μυστήριον μέγα» αναφέρεται από τον Απόστολο Παύλο (Εφεσ. ε’22 κ.ε.) και παρομοιάζεται με τις μυστηριακές σχέσεις του Χριστού με την Εκκλησία. Η φυσική ένωση ανδρός και γυναικός, τότε είναι αποδεκτή και νοητή από την Εκκλησία, όταν τυγχάνει της ευλογίας της Εκκλησίας και έχει ως προϋπόθεση «την συγκλήρωσιν του βίου παντός, αναιρουμένης της πολυγαμίας».
Το γεγονός τούτο επιβεβαιώνεται μέσα από τα μεταποστολικά κείμενα και, ιδιαίτερα, στις επιστολές (1.12 μ.Χ.) του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, όπου χαρακτηριστικά τονίζεται και διευκρινίζεται: «Πρέπει δε τοις γαμούσι καί ταις γαμουμέναις μετά γνώμης του Επισκόπου την ένωσιν ποιείσθαι, ίνα ο γάμος ή κατά Κύριον και μη κατ’ επιθυμίαν».
Αναμφίβολα, τόσο ο γάμος, όσο και οι άλλες εκκλησιαστικές ακολουθίες, δέχθηκαν στη συνέχεια και άλλες τελετουργικές ευχές, οι οποίες όμως δεν αφίστανται ή μάλλον κινούνται και συνδέονται με τον αρχικό τελετουργικό πυρήνα: της μεταξύ των συζευγνυμένων συμφωνίας και της «γνώμης» του Επισκόπου, προκειμένου ο γάμος να είναι σύμφωνος με το θέλημα του Κυρίου και «μη κατ’ επιθυμίαν».
Γράφει: Βάσος Βασιλείου philenews.com
Comments
Post a Comment