Η παραβολή του Άφρονος πλουσίου - Φάε, Πίε, Ευφραίνου

Η παραβολή του Άφρονος πλουσίου
(Ενίοτε επίκαιρη)
Τι να κάνει κανείς τα πολλά γεννήματα του; τα αγαθά του;

Κείμενο Ιερού Ευαγγελίου - (Λουκά, κεφ. ΙΒ΄ εδάφ. 16-21, η παραβολή του Άφρονος πλουσίου)

Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην. Ανθρώπου τινός πλουσίου ευφόρησεν η χώρα. Και διελογίζετο εν εαυτώ λέγων τι ποιήσω, ότι ουκ έχω πού συνάξω τους καρπούς μου; Kαι είπε. Tούτο ποιήσω. Kαθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω, και συνάξω εκεί πάντα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου, και ερώ τη ψυχή μου. Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά, κείμενα εις έτη πολλά. Αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου. Είπε δε αυτώ ό Θεός. Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου. Ά δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μη εις Θεόν πλουτών. Ταύτα λέγων εφώνει. O έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

Ελεύθερη μετάφραση

Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή:

Ενός πλούσιου ανθρώπου η χώρα είχε μεγάλη σοδειά και αυτόν τον απασχολούσε πάρα πολύ η σκέψη: «Τι πρέπει να κάνω, γιατί δεν έχω πού να συγκεντρώσω τους καρπούς μου;» Και αφού σκέφθηκε, είπε: «Αυτό θα κάνω: Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και στη θέση τους θα χτίσω μεγαλύτερες και εκεί θα μαζέψω όλα τα γεννήματα μου και τα αγαθά μου και θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή, έχεις μαζέψει πολλά αγαθά, που σου φτάνουν για πολλά χρόνια. Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε και ευχαριστήσου». Ο Θεός όμως του είπε. «Ανόητε, αυτή τη νύχτα ζητούν την ψυχή σου. Όλα όσα ετοίμασες, σε ποιον θα μείνουν;». Αυτά παθαίνει εκείνος που πλουτίζει μόνο για τον εαυτό του και δε φροντίζει να πλουτίζει όπως ορίζει ο Θεός. Και λέγοντας αυτά είπε δυνατά και με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει».

Αυτοί που ασφαλίζουν την ζωή τους μέσα στη φθαρτή ύλη, τελικά.... αυτά που μάζεψαν στις αποθήκες τους, σε ποιόν θα μείνουν!