Ο Καρογιάν και οι Υποστηρικτές του, δεν "ψήφισαν" στις εκλογές

Την ευκαιρία που αναζητούσε εδώ και καιρό, βρήκε επιτέλους ο Καρογιάν, για να "κτυπήσει δημόσια" τον Νικόλα, κι αυτή την ευκαιρία του την έδωσαν τα χαμηλά ποσοστά του ΔΗΚΟ στις Ευρωεκλογές της περασμένη Κυριακής.

Ευθύνες από την ηγεσία του ΔΗΚΟ και τον Νικόλα Παπαδόπουλο προσωπικά, ζήτησε ο Μάριο Καρογιάν και οι φίλοι του της Δηκοικής αντιπολίτευσης για τα χαμηλά ποσοστά του ΔΗΚΟ.

- Καρογιάν: «Ως άνθρωπος που συμμετέχει στην πολιτική ζωή του τόπου από τα νεανικά του χρόνια, αισθάνομαι σήμερα επιτακτική την υποχρέωση να παρέμβω στη δημόσια συζήτηση για τις ευρωεκλογές της προχθεσινής Κυριακής και την αποτίμηση των αποτελεσμάτων τους». (ολόκληρη η δήλωση Καρογιάν στο τέλος της σελίδας)

Τα εκλογικά ποσοστά που εξασφάλισε το Δημοκρατικό Κόμμα όπως όλα δείχνουν θα το επαναφέρουν σε τροχιά εσωστρέφειας και σκληρής εσωκομματικής αντιπαράθεσης με τους Καρογιάν / Κυριακίδου / Βότση, να βγαίνουν δημόσια πλέον μπροστά.

Μας ξενίζει όμως, η συμπεριφορά Καρογιάν, η οποία έκδηλα δείχνει ότι είναι προϊόν πίκρας γιατί απλά έχασε την αρχηγία και τα προνόμια του ΔΗΚΟ.

Αν τα χαμηλά ποσοστά αφορούσαν μόνο το ΔΗΚΟ, θα ήταν κατανοητή και σεβαστή η αντίδραση του Καρογιάν και των Λοχαγών του, δυστυχώς γι αυτούς όμως, όλα τα κόμματα είχαν σοβαρές απώλειες και η απόχη ήταν στο 56%.

Η αποχή του 56% αφορά ΟΛΑ τα κόμματα, άρα δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση το ΔΗΚΟ.
Αν το 56% αποχής αντισταθμιστεί σε πραγματικούς αριθμούς για το ΔΗΚΟ, τότε βλέπουμε ότι αυτοί που ψήφισαν την Κυριακή το ΔΗΚΟ είναι περισσότεροι από τις προηγούμενες Ευρωεκλογές, γι αυτό καλά κάνει η παράταξη Καρογιάν να μάθει καλά μαθηματικά.

Οι αριθμοί είναι ψυχροί και μιλούν από μόνοι τους.

Στις Ευρωεκλογές του 2009, επί προεδρίας Καρογιάν, το ΔΗΚΟ έχασε σχεδόν πέντε (5) ολόκληρες μονάδες...
2004 17,09%
2009 12,28 (-4,81%) - επί Μάριου Καρογιάν
2014 10,83% (-1,45%) - επί Νικόλα Παπαδόπουλου

Βουλευτικές 2006 το ΔΗΚΟ του Τάσσου 18% και 75.429 ψήφους.
Βουλευτικές 2011 το ΔΗΚΟ του Καρογιάν 15,75% και 63.763 ψήφους.
Ευρωεκλογές 2004 το ΔΗΚΟ του Τάσσου 17,09% και 57.121 ψήφους.
Ευρωεκλογές 2009 το ΔΗΚΟ του Καρογιάν 12,2% και 37.625 ψήφους.
Ποιος είπατε να αλλάξει ρότα κ.Καρογιάν; Πως το είπατε αυτό; "Απόν αντρέπεται ο κόσμος εν ΔΗΚΟς του", ή "αλλού σε τρώει - αλλού κνίθεσαι", λέμε στα Κυπριακά.

"Το παρασκήνιο είχε στόχο την ενότητα του ΔΗΚΟ", είχε δηλώσει στις 17 του Μάρτη η Χριστιάνα Ερωτοκρίτου,

Το παρασκήνιο είναι πια στο προσκήνιο, έχει όνομα και έχει ατζέντα, λέμε εμείς.

Εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι οι υποστηρικτές Κάρογιαν , δεν πήγαν να ψηφίσουν θέλοντας να "κτυπήσουν" τον Νικόλα, κι αυτή μας η πρόβλεψη άρχισε πια να παίρνει σάρκα και οστά.

@kapouti

Ολόκληρη η δήλωση Καρογιάν για το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών:

Ως άνθρωπος που συμμετέχει στην πολιτική ζωή του τόπου από τα νεανικά του χρόνια και που υπηρέτησε τους πολιτικούς και πολιτειακούς θεσμούς της πατρίδας μας από θέσεις υψηλής ευθύνης αισθάνομαι σήμερα επιτακτική την υποχρέωση να παρέμβω στη δημόσια συζήτηση για τις ευρωεκλογές της προχθεσινής Κυριακής και την αποτίμηση των αποτελεσμάτων τους.

Στην κρισιμότερη για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναμέτρηση και σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη για την τύχη της Κύπρου συγκυρία, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών επέλεξε να γυρίσει την πλάτη της στις κάλπες ανεβάζοντας τα ποσοστά της αποχής σε πρωτοφανή επίπεδα.

Πρόκειται προφανώς για μία έμμεση αλλά μαζική μορφή έκφρασης της κοινωνικής απογοήτευσης που προκαλεί η χρόνια κρίση αξιοπιστίας του κομματικού σύστηματος και η οικονομική κρίση που προστέθηκε σε αυτήν οδηγώντας σε απόγνωση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και ιδιαίτερα των νεώτερων ηλικιών.

Όποια κι αν είναι η ερμηνεία του φαινομένου, πρόκειται για μία εξέλιξη πολύ ανησυχητική και επικίνδυνη. Ιδιαίτερα τώρα που υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης και πολιτικής απαξίωσης επωάζεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο το αυγό του ακροδεξιού σωβινισμού και του αριστερίστικου λαϊκισμού.

Υπό τις συνθήκες αυτές το μήνυμα της αποχής πρέπει να σημάνει γενικό συναγερμό.

Καμιά απάθεια, συγκατάβαση ή κομματική αυταρέσκεια δε μπορεί να συγχωρεθεί μπροστά στην απειλή που συνιστά για τη Δημοκρατία η νόθευση της αρχής της πλειοψηφίας και της λαϊκής κυριαρχίας από τη συρρίκνωση του εκλογικού σώματος σε μειοψηφική μη αντιπροσωπευτική βάση.

Ακόμα λιγότερο συγχωρείται η αυτοϊκανοποίηση με την οποία ορισμένοι κρύβουν πίσω από τη μείωση της συμμετοχής των πολιτών στην κορυφαία διαδικασία της Δημοκρατίας την πραγματική μείωση των ποσοστών των κομμάτων, κυρίως εκείνων των κομμάτων που θα έπρεπε να πολλαπλασιάζουν τις δυνάμεις τους πρωταγωνιστώντας στην ανανέωση του πολιτικού συστήματος, στην αύξηση της αξιοπιστίας του και στην καταπολέμηση των αιτίων που προκαλούν την πόλωση και την απαξίωσή του

Αναφέρομαι ευθέως στα κόμματα του Κέντρου και ειδικότερα του ΔΗΚΟ τα ποσοστά του οποίου είναι τα μικρότερα που καταγράφτηκαν ποτέ στην ιστορία του.

Η σχετικά μεγαλύτερη πτώση της ΕΔΕΚ και η αποτυχία της Συμμαχίας των Πολιτών του Γιώργου Λιλλήκα να αναδειχθεί σε πόλο συσπείρωσης του ενδιάμεσου χώρου, δε μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει ελαφρυντικό άλλοθι για μία νεοεκλεγμένη ηγεσία που επέρριπτε στην προηγούμενη την ευθύνη της συρρίκνωσης του ΔΗΚΟ και υποσχέθηκε να ξανακάνει περήφανους τους οπαδούς του αυξάνοντας θεαματικά την εκλογική του επιρροή.

Θεωρώ πως η πολύ χαμηλή συσπείρωση αλλά και η αδυναμία του Δημοκρατικού Κόμματος να αντλήσει έστω και μια παραπάνω ψήφο από το σύνολο των εγγεγραμμένων μελών του, είτε έστω ευρύτερα από την κοινωνία επωφελούμενο του τερματισμού των εσωκομματικών αμφισβητήσεων και των προσωπικών ανταγωνισμών που στο παρελθόν πλήγωναν τις σχέσεις με την εκλογική μας βάση και διασπούσαν τη συνοχή του, είναι ζητήματα τα οποία θα πρέπει να απασχολήσουν την ηγεσία του κόμματος.

Το γεγονός και μόνο ότι το ΔΗ.ΚΟ έχασε το ¼ των ψήφων που πήρε στις προηγούμενες ευρωεκλογές λέει πολλά. Πάρα πολλά.

Είναι φανερό ότι οι επιλογές και οι συμπεριφορές που ακολούθησαν το εκλογικό συνέδριο της 1ης Δεκεμβρίου του 2013 και οι λογικές της επιβολής ενός μονοπρόσωπου μοντέλου ηγεσίας οδήγησαν σε μια πτωτική πορεία η μη αναστροφή της οποίας θα έχει ως συνέπεια την πλήρη απαξίωση και την περιθωριοποίηση της ιστορικής παράταξής μας.

Μία τέτοια εξέλιξη θα ήταν ίσως αδιάφορη για τα συμφέροντα των πολλών και της πατρίδας, αν η συρρίκνωση των δυνάμεων του Κέντρου δε δημιουργούσε ανισορροπίες και εμπόδια στην εθνική προσπάθεια να ανακάμψει η οικονομία και να αναδιοργανωθεί η κοινωνία για να υπερβεί την κρίση και να υπερασπισθεί τα δίκαια μας.

Καλώ λοιπόν την ηγεσία του ΔΗΚΟ να αλλάξει ρότα.

Να ξεπεράσει τα σύνδρομα διαχωρισμών και αποκλεισμών που πλήττουν την ενότητά μας.
Να πάρει κάθε πρωτοβουλία που είναι αναγκαία για να ανοιχτεί το ΔΗΚΟ στην κοινωνία και να γίνει ξανά εμπνευστής των ελπίδων και των προσδοκιών των πλειοψηφιών που σήμερα καταφεύγουν στην αποχή θεωρώντας την πολιτική συμμετοχή μία μορφή συνενοχής στην αναπαραγωγή εξουσιών χωρίς ιδεολογικές αρχές και πρακτικά μετρήσιμα αποτελέσματα.

Τρίτη, 27 Μαΐου 2014