Η κόρη της Τζένης Βάνου σπάει τη σιωπή της

Τα σκυλάδικα και η οικονομική καταστροφή - Η κόρη της Τζένης Βάνου σπάει τη σιωπή της
Η κόρη της Τζένης Βάνου, Αθηνά, μίλησε για τη μητέρα της και τα παιδικά της χρόνια, αλλά και την οικονομική κατάσταση της μεγάλης τραγουδίστριας στο «Πρώτο Θέμα».

«Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου μύριζαν πολύ οικογένεια. Η μαμά μου ήταν η τυπική νοικοκυρά και μητέρα, η οποία, παρότι είχε βοήθεια, ήθελε να ετοιμάζει η ίδια το φαγητό μας, να μας πηγαίνει στο σχολείο και να παίζει μαζί μας. Τον πατέρα μου δεν τον θυμάμαι στη ζωή μου.

Χώρισαν στα δύο μου χρόνια κι έκτοτε δεν είχαμε επαφή και επικοινωνία. ∆εν υπήρξε ο πατέρας που στάθηκε στα παιδιά του, δεν έδινε στη μητέρα μου ούτε μία δραχμή για διατροφή, δεν ανταποκρίθηκε στο ρόλο του. Παρ' όλα αυτά, η μητέρα μου τον βοήθησε οικονομικά όταν είχε ανάγκη στα τελευταία χρόνια της ζωής του και παρά τα όσα είχε τραβήξει από εκείνον, μας μιλούσε πάντα για το πρόσωπό του με τα πιο ζεστά λόγια. Μητέρα και πατέρας ήταν για εμάς η Τζένη Βάνου», είπε στην εφημερίδα.

Η Αθηνά δεν θέλησε να ακολουθήσει το επάγγελμα της μαμάς της, ακόμη κι αν είχε καλή φωνή. «Όταν βρίσκεται μπροστά σου ένα τόσο μεγάλο όνομα, δεν υπάρχει χώρος για σένα. Επίσης, στα χρόνια που έπρεπε να αποφασίσω με το τι θα ασχοληθώ στη ζωή μου, η μητέρα μου έτυχε να δουλεύει σε σκυλάδικα, κάτι το οποίο δεν μου άρεσε καθόλου. Με απωθούσαν οι γλάστρες που κρατούσαν το μικρόφωνο ανοιγοκλείνοντας απλώς το στόμα, οι παρακμιακοί θαμώνες και οι κονσοματρίς που στέκονταν σε μια γωνία, περιμένοντας τον πελάτη. Θυμάμαι πως πήγαινα με βαριά καρδιά στις πρεμιέρες της μαμάς μου και με την επιθυμία να μην ξαναπατήσω ποτέ. Όχι, δεν της το είπα ποτέ ευθέως, γιατί δεν ήθελα να την πληγώσω. Η καριέρα της είχε γυρίσει από την ανάποδη, δούλευε καθαρά για βιοποριστικούς λόγους και η οποιαδήποτε κριτική από την πλευρά μου θα ήταν σαν να της έριχνα μαχαιριά. Έτσι, στα 21 μου, αποφάσισα να γίνω καθηγήτρια αγγλικών, κάτι με το οποίο ασχολούμαι μέχρι σήμερα».

 Στα 25 της όμως, ανέβηκε στη σκηνή: «Μετά το χωρισμό μου από μια μακροχρόνια σχέση, ήθελα πέρα από τη διδασκαλία αγγλικών να κάνω και κάτι άλλο. Την εποχή εκείνη είχαν ανθήσει τα μεσημεριανά ελληνάδικα με live μουσική, κάτι που μου άρεσε πολύ. Τελείως τυχαία, το μπαράκι όπου σύχναζα στη Νέα Σμύρνη αποφάσισε να κάνει ένα τέτοιο πρόγραμμα και όταν ο ιδιοκτήτης μου έκανε την πρόταση να τραγουδήσω, είπα με μεγάλη χαρά το "ναι". Θυμάμαι πως είχα πάρει 20.000 δραχμές, χρήματα που φάνταζαν στα μάτια μου σαν μια ολόκληρη περιουσία. ¨Εκτοτε, η μία πρόταση έφερνε την άλλη και δεν σταμάτησα να τραγουδάω μέχρι σήμερα. Ποτέ, ωστόσο, δεν αποπειράθηκα να πάω σε μεγάλο μαγαζί, γιατί ήμουν πολύ δειλή, πολύ φοβητσιάρα και... πολύ κόρη της Βάνου».

Το 2008 η Τζένη Βάνου πούλησε το σπίτι της στη Νέα Σμύρνη: «Επειδή με ενοχλεί να διαβάζω τις ανακρίβειες που γράφονται από 'δω κι από 'κει, όπως το ότι η μητέρα μου πέθανε πάμφτωχη στο δρόμο, θέλω να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα: η μητέρα μου δεν πέθανε στην ψάθα, απλώς έφτασε στο σημείο να μην είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι. Μία τραγουδίστρια με τέτοιες επιτυχίες θα έπρεπε να έχει περιουσία και ασφάλεια και όχι να ζει με τιμητική σύνταξη. Και εκείνη, όπως και χιλιάδες Έλληνες, μπήκε στο παραμύθι των δανείων και των καρτών, ένα παραμύθι με κακό τέλος. Από τότε κλείστηκε στο σπίτι, σταμάτησε το τραγούδι και κατέπεσε, συναισθηματικά και σωματικά».

Η Αθηνά περιγράφει τα προβλήματα υγείας της μητέρας της: «Θυμάμαι, ότι επί ένα χρόνο η καημένη δεν μπορούσε καν να φάει. Έπειτα από ενάμιση χρόνο, που ξαναπήγαμε στο γιατρό, διέγνωσαν καρκίνο στην επιγλωττίδα. Μετά την αφαίρεση του όγκου, οι γιατροί μας το παρουσίασαν σαν μεμονωμένη περίπτωση καρκίνου, που κάνει σπάνια μετάσταση. Πέρασε ένα μαρτυρικό καλοκαίρι και γύρω στον Οκτώβρη, όταν άρχισε να παίρνει λίγο τα πάνω της, ξεκίνησε να έχει αφόρητους πόνους στη μέση. Ο καρκίνος είχε καταστρέψει τα πάντα: συκώτι, πλευρά, οστά... Κάποια στιγμή γύρισε και μας είπε ψιθυριστά: "Παιδιά μου, αφήνω τις τελευταίες μου πνοές"».

Η Αθηνά μιλά και για τη σχέση της με τη μητέρα της: «Μ' αυτό που έχω σοκαριστεί περισσότερο απ' όλα, είναι το πώς έχω ξεχάσει τις κόντρες μας, τις διαφωνίες μας, τους τσακωμούς μας, τα νεύρα μας. Τίποτε απ' όλα εκείνα που μας έκαναν κάποτε αντίπαλες δεν υπάρχει πια. Τώρα κατάλαβα πόσο τη λάτρευα, πόσο ανάγκη την είχα, πόσο πολύ τη χρειαζόμουν, ακόμη και τις στιγμές που με θύμωνε. Κι αυτές τις αγαπώ, κι αυτές τις χρειάζομαι, κι αυτές θα μου λείψουν. Τα τελευταία χρόνια με φώναζε "αηδόνι μου" κι έκλαιγε κάθε φορά που ερχόταν να με δει στα μαγαζιά όπου τραγουδούσα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα περσινά της γενέθλια. Είχα μαζέψει στο μαγαζί όλη την οικογένεια, της αφιέρωσα το «Δώσ' Μου Τ' Αθάνατο Νερό», ήπιε λίγο παραπάνω, δάκρυσε και μου είπε: "Σ' ευχαριστώ, κόρη μου. Αλλά γιατί μάζεψες όλους τους συγγενείς; Λες να είναι τα τελευταία γενέθλια της ζωής μου;"».

protothema.gr
E-Radio.gr
youtube.com