Το σκάνδαλο που χώρισε συντρόφους
«Έχει ο καιρός γυρίσματα», λέει μια λαϊκή ρήση, που πάει γάντι στα όσα το τελευταίο διάστημα διαδραματίζονται στο ΑΚΕΛ, με αφορμή το πολύκροτο σκάνδαλο της «Δρομολαξιάς». Τέτοια γυρίσματα όπως αυτά που βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες, δεν μπορούσε να φανταστεί ουδείς.
Ποιος θα το πίστευε πριν λίγο καιρό ότι σχέσεις όπως αυτές του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια με τον πάλαι ποτέ ισχυρό εργολάβο και μεγαλοπαράγοντα του ποδοσφαίρου πρώην πρόεδρο της Ομόνοιας Μιλτιάδη Νεοφύτου θα έφταναν μέχρι τα δικαστήρια; Και όμως οι δύο άνδρες που συνδέονταν πέραν της ίδιας πολιτικοοικονομικής κοσμοθεωρίας και με μια πολύ στενή φιλία σήμερα δεν μιλιούνται, παρά μόνο μέσω των δικηγόρων τους. Φαίνεται όμως ότι οι καιροί φέρνουν ακόμη περισσότερα γυρίσματα στους κόλπους του ισχυρού κόμματος της αριστεράς. Η πενταετής διακυβέρνηση ΑΚΕΛ-Χριστόφια όχι μόνο προκάλεσε πολλά δεινά στον τόπο, προκάλεσε και μεγάλα δεινά στην εσωκομματική συνοχή και ενότητα του κόμματος.
άρθρο του ΠΑΜΠΟΥ ΜΙΤΙΔΗ
ΤΡΙΓΜΟΙ ΠΟΛΛΩΝ ΡΙΧΤΕΡ.
Οι αποκαλύψεις σκανδάλων και διαπλοκών της πενταετίας προκαλούν τριγμούς πολλών Ρίχτερ που συνταράσσουν συθέμελα το ΑΚΕΛικό οικοδόμημα, με κορυφαίο για την ώρα, το σκάνδαλο της «Δρομολαξιάς». Κάποτε οι ΑΚΕΛικοί αποτελούσαν σημείο αναφοράς για όλους τους υπόλοιπους πολίτες και πολιτικά κόμματα για τη σπάνια και ίσως μοναδική κομματική συνοχή, αφοσίωση και αλληλεγγύη. Συμπαραστέκονταν ο ένας στον άλλο και στις χαρές και στις λύπες, ο ένας για όλους και όλοι για τον ένα. Αλληλεγγύη που αποδείχθηκε στο πέρασμα του χρόνου, εικονική χωρίς βάθος, γιατί ήταν κτισμένη πάνω σε διαφόρων μορφής συμφέροντα. Όταν αυτά τα συμφέροντα συγκρούστηκαν, το πρότυπο, εξανεμίστηκε, διαλύθηκε και σκορπίστηκε στους εφτά ανέμους. Άρχισαν οι αλληλοαμφισβητήσεις, οι αλληλοκατηγορίες και οι επιθέσεις ακόμη και με ύβρεις σε προσωπικό επίπεδο, σε μια προσπάθεια να μαζέψουν τα συντρίμμια, να περισώσουν το σμπαραλιασμένο κομματικό γόητρο. Άρχισαν οι αφορισμοί και οι ύβρεις, ανθρώπων-συντρόφων τους, τους οποίους κάποτε οι ίδιοι, εγκωμίαζαν, υμνούσαν και τιμούσαν για τις υπηρεσίες και προσφορές που παρείχαν με αφοσίωση και αυταπάρνηση στο μεγάλο πολιτικό οικοδόμημα του ΑΚΕΛ.
ΟΙ ΥΜΝΗΤΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΥΒΡΙΣΤΕΣ.
Σήμερα οι υμνητές έγιναν υβριστές και οι τιμώμενοι, άνθρωποι του υπόκοσμου, επειδή επέλεξαν να προασπίσουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, έστω. Η επιλογή αυτή για την ηγεσία του ΑΚΕΛ αποτελεί μέγα αμάρτημα, προδοσία, τα οποία καταδικάζονται με αφορισμό. Κάπως έτσι διαμορφώθηκε το τελευταίο διάστημα το κλίμα στα εσωτερικά του ΑΚΕΛ, με τον ΓΓ του κόμματος να υψώνει το λάβαρο της αντίστασης ενάντια σ' αυτούς που επιχείρησαν ή τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους μπροστά στα συμφέροντα του κόμματος. Τα πυρά του ηγέτη του ΑΚΕΛ επικεντρώθηκαν σε πρώην «δικούς του», γιατί βρήκαν το σθένος και το θάρρος να σταθούν αντιμέτωποι, μπροστά από το κόμμα, αποκαλύπτοντας τα όσα γνώριζαν, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, για άλλους συντρόφους τους, κορυφαίων αξιωματούχων του κόμματος για το σκάνδαλο της αγοραπωλησίας τ/κ τεμαχίου στη Δρομολαξιά από το Ταμείο Συντάξεων Υπαλλήλων της Cyta. Μπροστά στα πυρά του ηγέτη του ΑΚΕΛ, βρίσκονται δύο πρώην στελέχη του κόμματος οι Νίκος Λίλλης και Μίμης Φαντούσης. Δύο στελέχη τα οποία τιμήθηκαν και εγκωμιάστηκαν για την προσφορά τους στο κόμμα, πολλές φορές.
ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΚΗΣ.
Ονόματα (Λίλλης-Φαντούσης) που ήταν άμεσα συνδεδεμένα και ταυτισμένα με το ΑΚΕΛ όπως τα γνώριζαν στη Λάρνακα πέραν και από τον κόσμο του κόμματος. Δύο ονόματα γνωστά για την ταύτιση τους με το ΑΚΕΛ και πέραν ακόμη των συνόρων της επαρχίας τους, ιδιαίτερα μετά την εμπλοκή τους στα διοικητικά του ποδοσφαιρικού σωματείου της ΑΛΚΗΣ. Σωματείο το οποίο όπως το ίδιο το ΑΚΕΛ Λάρνακας παραδέχθηκε ανήκει στο κόμμα. Ένα σωματείο το οποίο ιδρύθηκε από στελέχη του ΑΚΕΛ με οδηγίες της τότε ηγεσίας του κόμματος για να υπηρετεί το ΑΚΕΛ. Μίμης Φαντούσης και Νίκος Λίλλης ανέλαβαν να ηγηθούν του σωματείου με τις ευλογίες του κόμματος, καθώς ανήκαν στην ελίτ των στελεχών του ΑΚΕΛ και αυτό αναγνωρίζεται και μέσα από το σεβασμό που τους έτρεφε η ίδια η ηγεσία του κόμματος. Τους θεωρούσαν σημαντικούς, «έπιναν νερό στο όνομα τους» κατά τη λαϊκή ρήση, γιατί η προσφορά και αφοσίωση τους ήταν ποικιλόμορφη, τόσο στην ΑΛΚΗ όσο και στο ίδιο το κόμμα. Το σκάνδαλο όμως της «Δρομολαξιάς» χώρισε τους δρόμους των πρώην συντρόφων και οι ύμνοι και εγκώμια μετατράπηκαν σε ύβρεις και λάσπη.
ΠΗΓΗ
 |
| ο ΚΥΡΙΟΣ Μίμης Φαντούσης κι ο δημήτρης χριστόφιας |
άρθρο του ΠΑΜΠΟΥ ΜΙΤΙΔΗ
ΤΡΙΓΜΟΙ ΠΟΛΛΩΝ ΡΙΧΤΕΡ.
Οι αποκαλύψεις σκανδάλων και διαπλοκών της πενταετίας προκαλούν τριγμούς πολλών Ρίχτερ που συνταράσσουν συθέμελα το ΑΚΕΛικό οικοδόμημα, με κορυφαίο για την ώρα, το σκάνδαλο της «Δρομολαξιάς». Κάποτε οι ΑΚΕΛικοί αποτελούσαν σημείο αναφοράς για όλους τους υπόλοιπους πολίτες και πολιτικά κόμματα για τη σπάνια και ίσως μοναδική κομματική συνοχή, αφοσίωση και αλληλεγγύη. Συμπαραστέκονταν ο ένας στον άλλο και στις χαρές και στις λύπες, ο ένας για όλους και όλοι για τον ένα. Αλληλεγγύη που αποδείχθηκε στο πέρασμα του χρόνου, εικονική χωρίς βάθος, γιατί ήταν κτισμένη πάνω σε διαφόρων μορφής συμφέροντα. Όταν αυτά τα συμφέροντα συγκρούστηκαν, το πρότυπο, εξανεμίστηκε, διαλύθηκε και σκορπίστηκε στους εφτά ανέμους. Άρχισαν οι αλληλοαμφισβητήσεις, οι αλληλοκατηγορίες και οι επιθέσεις ακόμη και με ύβρεις σε προσωπικό επίπεδο, σε μια προσπάθεια να μαζέψουν τα συντρίμμια, να περισώσουν το σμπαραλιασμένο κομματικό γόητρο. Άρχισαν οι αφορισμοί και οι ύβρεις, ανθρώπων-συντρόφων τους, τους οποίους κάποτε οι ίδιοι, εγκωμίαζαν, υμνούσαν και τιμούσαν για τις υπηρεσίες και προσφορές που παρείχαν με αφοσίωση και αυταπάρνηση στο μεγάλο πολιτικό οικοδόμημα του ΑΚΕΛ.
ΟΙ ΥΜΝΗΤΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΥΒΡΙΣΤΕΣ.
Σήμερα οι υμνητές έγιναν υβριστές και οι τιμώμενοι, άνθρωποι του υπόκοσμου, επειδή επέλεξαν να προασπίσουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, έστω. Η επιλογή αυτή για την ηγεσία του ΑΚΕΛ αποτελεί μέγα αμάρτημα, προδοσία, τα οποία καταδικάζονται με αφορισμό. Κάπως έτσι διαμορφώθηκε το τελευταίο διάστημα το κλίμα στα εσωτερικά του ΑΚΕΛ, με τον ΓΓ του κόμματος να υψώνει το λάβαρο της αντίστασης ενάντια σ' αυτούς που επιχείρησαν ή τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους μπροστά στα συμφέροντα του κόμματος. Τα πυρά του ηγέτη του ΑΚΕΛ επικεντρώθηκαν σε πρώην «δικούς του», γιατί βρήκαν το σθένος και το θάρρος να σταθούν αντιμέτωποι, μπροστά από το κόμμα, αποκαλύπτοντας τα όσα γνώριζαν, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, για άλλους συντρόφους τους, κορυφαίων αξιωματούχων του κόμματος για το σκάνδαλο της αγοραπωλησίας τ/κ τεμαχίου στη Δρομολαξιά από το Ταμείο Συντάξεων Υπαλλήλων της Cyta. Μπροστά στα πυρά του ηγέτη του ΑΚΕΛ, βρίσκονται δύο πρώην στελέχη του κόμματος οι Νίκος Λίλλης και Μίμης Φαντούσης. Δύο στελέχη τα οποία τιμήθηκαν και εγκωμιάστηκαν για την προσφορά τους στο κόμμα, πολλές φορές.
ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΚΗΣ.
Ονόματα (Λίλλης-Φαντούσης) που ήταν άμεσα συνδεδεμένα και ταυτισμένα με το ΑΚΕΛ όπως τα γνώριζαν στη Λάρνακα πέραν και από τον κόσμο του κόμματος. Δύο ονόματα γνωστά για την ταύτιση τους με το ΑΚΕΛ και πέραν ακόμη των συνόρων της επαρχίας τους, ιδιαίτερα μετά την εμπλοκή τους στα διοικητικά του ποδοσφαιρικού σωματείου της ΑΛΚΗΣ. Σωματείο το οποίο όπως το ίδιο το ΑΚΕΛ Λάρνακας παραδέχθηκε ανήκει στο κόμμα. Ένα σωματείο το οποίο ιδρύθηκε από στελέχη του ΑΚΕΛ με οδηγίες της τότε ηγεσίας του κόμματος για να υπηρετεί το ΑΚΕΛ. Μίμης Φαντούσης και Νίκος Λίλλης ανέλαβαν να ηγηθούν του σωματείου με τις ευλογίες του κόμματος, καθώς ανήκαν στην ελίτ των στελεχών του ΑΚΕΛ και αυτό αναγνωρίζεται και μέσα από το σεβασμό που τους έτρεφε η ίδια η ηγεσία του κόμματος. Τους θεωρούσαν σημαντικούς, «έπιναν νερό στο όνομα τους» κατά τη λαϊκή ρήση, γιατί η προσφορά και αφοσίωση τους ήταν ποικιλόμορφη, τόσο στην ΑΛΚΗ όσο και στο ίδιο το κόμμα. Το σκάνδαλο όμως της «Δρομολαξιάς» χώρισε τους δρόμους των πρώην συντρόφων και οι ύμνοι και εγκώμια μετατράπηκαν σε ύβρεις και λάσπη.
ΠΗΓΗ
Comments
Post a Comment