Κραυγή αγωνίας από τη μητέρα της 23χρονης Χριστιάνας Ζίνγκα απο Λεμεσό που έφυγε απο λευχαιμία

Χριστιάνα Ζίγκα ετών 23:
Ο άδικος χαμός της 23χρονης Λεμεσιανής και το μύνημα της προς όλους εμάς...

Ο θάνατος της Χριστιάνας Ζίγκα γαι τον οποίο θρηνεί όλη η Κύπρος.
Η νεαρή Χριστιάνα έπασχε από λέμφομα Hodkins.

Η κραυγή της μάνας.
Η μητέρα της 23χρονης χαμογελαστής Λεμεσιανής που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, δίνοντας άνιση μάχη με τη λευχαιμία, έχοντας νωπά ακόμη τα μάτια της από τα δάκρυα, μίλησε στο LMA κάνοντας έκκληση προς τους αρμόδιους του υπ. Υγείας να αλλάξουν έναν επίπονο κι επικίνδυνο κανονισμό που ταλαιπωρεί όσους κάνουν χημειοθεραπεία.      

Η Χριστιάνα

Με τρεμάμενη φωνή γεμάτη πόνο, κι έναν μόλις μήνα  χωρίς το γλυκό χαμόγελο της 23χρονης κόρης της Χριστιάνας Ζίνγκα, που νικήθηκε στη μάχη με τη λευχαιμία, η μητέρα της, Ροδούλα Γεωργίου, επικοινώνησε μαζί μας για να κάνει μία καταγγελία, να βγάλει προς τα έξω, να δημοσιοποιήσει την αγωνία της για όλους όσους κάνουν χημειοθεραπεία.
 «Δεν το κάνω για την κόρη μου που έφυγε. Το κάνω για τα υπόλοιπα παιδιά. Είδα κι έζησα πολλά πράγματα στον αγώνα αυτό που κάναμε για να σώσουμε την Χριστιάνα…» μας ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή.Κι αμέσως μπήκε στην ουσία του προβλήματος: «Όταν ξεκινήσαμε χημειοθεραπεία, το πρώτο που μας επισήμαναν ήταν να προσέχει η Χριστιάνα από κάθε είδους λοίμωξη καθώς ο οργανισμός και το ανοσοποιητικό της σύστημα ήταν εξασθενημένο. Μέσα σε αυτόν τον αγώνα που έδινε η Χριστιάνα, κάποιες μέρες ο οργανισμός της λύγιζε… Είτε με πυρετό που παρουσίαζε, είτε με εμετούς και ζαλάδες. Έπρεπε να πάμε στο Νοσοκομείο. Όταν πηγαίναμε λοιπόν, αν και γνωρίζαμε ποιο είναι το πρόβλημα, αντί να μεταβούμε απευθείας στην Αιματολογική πτέρυγα που ήταν αρμόδια, έπρεπε να σταθούμε επί ώρες στην ουρά των Πρώτων Βοηθειών, μαζί με άλλους ασθενείς, σε έναν χώρο που μόνο λοιμώξεις έχει και ρισκάραμε ανά πάσα ώρα και στιγμή να προσβληθεί το παιδί μας!».Η φωνή της γίνεται πιο έντονη και συνάμα πνίγεται… «Πώς είναι δυνατόν, να το κάνουν αυτό; Πώς; Πώς, από τη μία, μας λένε να προσέχετε και να αποφεύγετε ο,τιδήποτε μπορεί να προσβάλει τον οργανισμό της Χριστιάνας και, από την άλλη, όποτε χρειαστούμε γιατρό να στεκόμαστε στις Πρώτες Βοήθειες, να εξεταστεί πρώτα από Παθολόγο και μετά να παραπεμφθεί σε αιματολόγο; Και δε μιλάω για το δικό μου παιδί πλέον… Μιλάω για τα υπόλοιπα! Κι είναι πολλά τα παιδιά… Γιατί τα βάζουν σε τέτοια ταλαιπωρία και κίνδυνο, επειδή έτσι «λέει ο κανονισμός», όπως λένε; Ποιος έκανε αυτόν τον κανονισμό και γιατί δε βλέπουν τους κινδύνους που υπάρχουν; Γιατί αυτά τα παιδιά δεν παραπέμπονται απευθείας στην αρμόδια πτέρυγα αλλά υποχρεώνονται να στέκονται στην ουρά των Πρώτων Βοηθειών και να παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα;»

Κι η μητέρα της Χριστιάνας ξέσπασε: «Χωλαίνει το σύστημα! Προστατέψτε τα παιδιά που κάνουν χημειοθεραπείες! Ας κάνει κάποιος κάτι!» Δυστυχώς, στην Κύπρο δεν υπάρχει καμία μέριμνα για προστασία των καρκινοπαθών και των υπόλοιπων ασθενών, που πάσχουν από ανοσοκατασταλτικά νοσήματα και επισκέπτονται τα νοσοκομεία μας. Κανένας ειδικός χώρος υποδοχής στα νοσοκομεία, καμία ειδική μεταχείριση, θέτοντας τη ζωή τους σε άμεσο κίνδυνο από διάφορες λοιμώξεις …

ΠΗΓΗ