Η οικονομική διακυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου
Του Χρύση Παντελίδη*
Τον τελευταίο καιρό, στο πλαίσιο των δημόσιων συζητήσεων αλλά και των συνεδριάσεων της Διερευνητικής Επιτροπής για την οικονομία, γίνεται αναπόφευκτα σύγκριση της κατάστασης της κυπριακής οικονομίας στις αρχές του 2008 - όταν πετυχαίναμε την πανηγυρική ένταξή μας στην Ευρωζώνη, όντας η καλύτερη οικονομία ανάμεσα στις οικονομίες των δέκα χωρών που είχαν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 - με την κατάσταση στις αρχές του 2013 - όταν χρεοκόπησε η χώρα και σύρθηκε στο Μνημόνιο και στα επώδυνα μέτρα που όλοι βιώνουμε.
Πλέον, ουδείς αμφισβητεί ότι η διακυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου υπήρξε και σε αυτό τον τομέα η πιο πετυχημένη. Μεταξύ άλλων:
• Πέτυχε στο τέλος του 2007, δύο μόνο μήνες δηλαδή πριν από τη λήξη της, δημοσιονομικό πλεόνασμα – τονίζω, πλεόνασμα - της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος 59,4% του ΑΕΠ (το οποίο στο τέλος του 2008 κατέληξε στο 49,1%, χάρη σε προπληρωμές που είχαν γίνει ένα χρόνο πριν).
• Πέτυχε το διπλασιασμό του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας, από 1,9% το 2003 σε πάνω από 4% το 2007.
• Πέτυχε την άνοδο του βιοτικού επιπέδου η οποία αποτυπώθηκε στην αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος κατά 27,5%.
• Πέτυχε την αύξηση του ποσοστού υλοποίησης των αναπτυξιακών δαπανών από το 65% που ήταν το 2003 στο 82%.
• Πέτυχε τον υπερδιπλασιασμό των κοινωνικών δαπανών, μέσω της καθιέρωσης των Πακέτων Κοινωνικής Συνοχής, υλοποιώντας έτσι τη δέσμευση του Τάσσου Παπαδόπουλου για ταυτόχρονη ευημερία των πολιτών και των δημοσιονομικών δεικτών.
• Πέτυχε τη δημιουργία 50,000 συνολικά θέσεων εργασίας.
• Πέτυχε την αύξηση του αφορολόγητου εισοδήματος από τις 10,000 ΛΚ στις 11,350 ΛΚ με αντίστοιχη άνοδο όλων των κλιμάκων, χωρίς να αυξηθούν οποιεσδήποτε άλλες φορολογίες.
Αναμφίβολα επομένως, η σύγκριση της πενταετίας Τάσσου Παπαδόπουλου με την πενταετία Δημήτρη Χριστόφια είναι περιττή. Αδυνατώντας λοιπόν να αμφισβητήσουν τις επιτυχίες της διακυβέρνησης Παπαδόπουλου και τους δείκτες που τις επιβεβαιώνουν, οι λιγοστοί «συνήγοροι» της διακυβέρνησης Χριστόφια επιστρατεύουν ένα αόριστο και ατεκμηρίωτο επιχείρημα: «Η άριστη κατάσταση της οικονομίας μας επί Τάσσου ήταν συγκυριακή και πλασματική και στηρίχτηκε στη φορολογική αμνηστία που είχε δοθεί τότε». Το επιχείρημα αυτό καταρρίπτεται από τρία απλά δεδομένα:
1. Κάθε άλλο παρά συγκυριακή ήταν η κατάσταση της οικονομίας την πενταετία 2003-2008 αφού το όφελος από τη φορολογική αμνηστία ήταν η εισροή στα ταμεία του κράτους ποσού ύψους μόνο 120 εκ. λιρών, τη διετία 2005 και 2006. Το αντεπιχείρημα πως η πλασματική κατάσταση δημιουργήθηκε από τα «αμνηστευμένα» κεφαλαία ύψους 2,4 δις. λιρών δεν ευσταθεί διότι δεν γνωρίζουμε αν όντως επαναπατρίστηκαν άμεσα όλα αυτά τα κεφάλαια και, κυρίως, δεν γνωρίζουμε με ποιους τρόπους επενδύθηκαν.
2. Κάθε άλλο παρά πλασματική ήταν η δημοσιονομική κατάσταση αφού το πλεόνασμα του 2008 ήταν πραγματικά λεφτά. Πραγματικά λεφτά – μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την ακρίβεια –, τα οποία ξοδεύτηκαν από την κυβέρνηση Χριστόφια «εν ριπή οφθαλμού», σε μη-στοχευμένες παροχές (όπως το «πασχαλινό επίδομα» που δόθηκε σε όλους ανεξαιρέτως) και σε αλόγιστες δημόσιες δαπάνες.
3. Οι λιγοστοί «συνήγοροι» της διακυβέρνησης Χριστόφια θυμήθηκαν να μιλήσουν για «συγκυριακή και πλασματική οικονομία» σήμερα, πέντε ολόκληρα χρόνια μετά που ανέλαβαν τα ηνία της χώρας, και όχι όταν αναλάμβαναν. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει από μόνο του τη σκοπιμότητα της εκ των υστέρων «επινόησης» ενός τέτοιου αστήριχτου επιχειρήματος.
*Εκτελεστικός Διευθυντής
του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος
Comments
Post a Comment