Το Σικάγο χρειάζεται περισσότερους Έλληνες - σε όλα τα μεγέθη!
Με αφορμή ένα κείμενο της Chicago Tribune από το 1986 (!) του Μάικ Ρόικο και τίτλο "H έλλειψη των κοντών Ελλήνων μας καταστρέφει", ο Μπέλα εκφράζει τον πόνο του για τα "παλιά καλά εστιατόρια των Ελλήνων που ήξεραν και ξέρουν τη δουλειά" σε αντίθεση με τα στυλιζαρισμένα, αποστειρωμένα, τυποποιημένα, άχρωμα, άοσμα και απρόσωπα μαγαζιά "πιτσιρικάδων με MBA" που ξεφυτρώνουν παντού στο Σικάγο.
"Τώρα πια θεωρούνται ξεπερασμένα όλα όσα είναι νόστιμα, ομελέτες, γύρος, τοστ με αληθινό βούτυρο, μπέικον, αυγά, μπριζόλες με κόκαλο, τηγανίτες και παχύς καφές που σερβίρουν σερβιτόρες σε μέρη που παραμένουν ίδια εδώ και δεκαετίες.
Αντίθετα, θεωρείται 'in' καθετί, οργανικό, οικολογικό, ανακυκλωμένο, χαμηλών λιπαρών και όλα τα σάντουιτς με παράξενα υλικά, όπως αυγά περιστεριού, χείλη σαύρας, όρχεις χελώνας και άλλα σχετικά. Όλα αυτά σερβίρονται με ειδικούς καφέδες χιλιάδων γεύσεων και τσάγια ή άλλα αφεψήματα που τα φύλλα τους μαζεύτηκαν από παρθένες και επεξεργάστηκαν από ευνούχους!
Όλα αυτά τα υποτιθέμενα εστιατόρια διευθύνονται από παιδαρέλια που ξέρουν περισσότερο από θεωρία παρά από πράξη, ακόμη και στο θέμα του φαγητού.
Το προσωπικό είναι ειδικά εκπαιδευμένο στο να αναπτύσσει "τι θέλει να πει ο σεφ" ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορεί να μαγειρέψει "κανονικό φαγητό" χωρίς οδηγίες χρήσης.
Το δημοσίευμα του Chicago Now
Οι σερβιτόρες δεν είναι καθόλου φιλικές. Δεν τους έχει πει κανείς να γεμίζουν την κούπα πριν αδειάσει, να σου φέρουν το φαγητό όσο είναι ακόμη ζεστό, αλλά και να κάνουν θόρυβο φέρνοντας την παραγγελία στο τραπέζι.
Ο Ρόικο είχε δίκιο. Η γαστριμαργική σκηνή του Σικάγο χρειάζεται περισσότερους έλληνες και λιγότερους πτυχιούχους. Κοντούς Έλληνες, χοντρούς Έλληνες, ψηλούς Έλληνες, αδύνατους Έλληνες, καμπούρηδες Έλληνες. Οι Έλληνες ξέρουν να "τρέξουν" ένα εστιατόριο, να ευχαριστήσουν τους πελάτες και να τους φέρουν ξανά πίσω.
Οι Έλληνες ξέρουν πώς να διοικούν κερδοφόρα εστιατόρια σερβίροντας αληθινό φαγητό. Δεν τους νοιάζουν οι αρτηρίες, ούτε που μεγάλωσε το ζώο που σερβίρουν, ούτε πως. Φωνάζουν και δεν ντρέπονται. Αν κάτι πάει στραβά, μαζί με το προσωπικό το μαθαίνουν και οι θαμώνες την ίδια στιγμή.
Οι Έλληνες έμαθαν το εστιατόριο από το μηδέν. Πλένοντας πιάτα. Και ξέρουν όλα τα κομμάτια της παραγωγής.
Αν κάπου σκαλώσει το πράγμα ο ιδιοκτήτης θα βγει έξω και θα βοηθήσει όπου μπορεί. Ακόμη και σερβίροντας. Και ξέρει πάντα πώς να κερδίσει το πελάτη. Με την αλήθεια και την ευθύτητα. Την αμεσότητα. Έτσι είναι…
Το Σικάγο δεν χρειάζεται άλλα στέκια με αφεντικά ανθρώπους που λέγονται Τσαντ, Λανς ή Μπάφι… Χρειάζεται αληθινά μαγαζιά από τύπους που λέγονται Σπύρος, Πέτρος ή Γιώργος.
Δεν χρειαζόμαστε ωάρια χταποδιών, σπέρμα φάλαινας ή άλλα εξωτικά φαγητά για πρωινό ή μεσημεριανό. Χρειαζόμαστε αληθινό φαγητό μαγειρεμένο από αληθινούς μάγειρες.
Το Σικάγο χρειάζεται περισσότερους Έλληνες. Εκείνους που ανοίγουν τα εστιατόρια τους 24 ώρες το 24ωρο προσφέροντας άψογα και ζεστά φαγητά κάθε ώρα και στιγμή.
ΠΗΓΗ
Comments
Post a Comment