The Hinds Head: Η υπέροχη pub στο Bray, του Chef of the Year

Αν και όλοι μιλάνε για το Dinner by Heston και το Fat Duck, το Hinds Head, η pub του Heston Blumenthal του πολυβραβευμένου ΣΕΦ, στο μικρό γραφικό χωριουδάκι Bray στο Berkshire είναι ένα πραγματικό διαμάντι. Και παρ’όλο που “I don’t do pubs” αν βρισκόμουν τώρα στο Λονδίνο μπορεί ν’άλλαζα τις συνήθειες μου και να γινόταν my local.

Για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν είναι μια απλή pub αλλά έχει και καταπληκτικό φαγητό, αυθεντική βρετανική ατμόσφαιρα και μικρές εκκεντρικές πινελιές που δικαιολογούν απόλυτα το αστέρι Michelin που έχει.

Αλλά επειδή η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια το βράδυ που πήγα εγώ συνέβη το εξής: Το άρωμα του 15ου αιώνα σε συνδυασμό με την τυπική βρετανική πελατεία-πιο cliché δεν έχεις- ήρθε να σπάσει ζευγάρι Ελλήνων με το προεφηβικής ηλικίας παιδάκι τους συνοδευόμενο από φίλη τους με το δικό της τερατάκι.
Και ζήσαμε μαγικές στιγμές γιατί κάθε απόφαση ήταν κι ένα δράμα (που θα καθίσουμε, τι θα φάμε, πόσα αστέρια έχει ο Χέστον, ποιος ξέρει να οδηγεί καλύτερα από την αντίθετη πλευρά του δρόμου κτλ) παιγμένο ειδικά από τους άντρες με τέτοιο νάζι και σκέρτσο που θα το ζήλευε και η Αλίκη και από τις γυναίκες με πολύ μαγκιά ειδικά όταν η μία «διέταξε» τον άντρα της να σταματήσει να σκαλίζει τη μύτη του.

Όπως καταλαβαίνετε για να αποσπάσω την προσοχή μου από το εργάκι στο διπλανό τραπέζι παρήγγειλα το μισό κατάλογο, σοφή επιλογή όπως αποδείχτηκε γιατί το μενού που είναι ένα μείγμα από ιστορικές και παραδοσιακές εποχικές συνταγές έκρυβε μικρά αριστουργήματα φτιαγμένα από τον πολύ ταλαντούχο σεφ Kevin Love.

Θα ξεχωρίσω ένα πιάτο τόσο εμβληματικό σχεδόν όσο και το περίφημο μανταρίνι στο Dinner. Μια μους από συκωτάκια κοτόπουλου μπρυλέ με την καραμέλα να σπάει και ν’αποκαλύπτει μια αέρινη, ελαφριά και αρωματική κρέμα συνοδευμένη με μια φέτα ζεστό ψωμί ένα πιάτο που θα ταίριαζε απόλυτα σε οποιοδήποτε μεγάλο εστιατόριο. Μια εξαιρετική σαλάτα με πάπια και σπαράγγια ξεχείλιζε από αρώματα και οι μικρές μπουκιές βακαλάου φτιαγμένες με 3 διαφορετικούς τρόπους ήταν ένα γευστικό σνακ μαζί με τις περίφημες τριπλοτηγανισμένες πατάτες που από εδώ ξεκίνησαν την πορεία τους.

Τα 2 ψάρια που δοκίμασα ένα με σως από μύδια κι ένα με horseradish μου απέδειξαν πως η κουζίνα ξέρει να χειρίζεται άψογα λεπτές γεύσεις και φίνα αρώματα αλλά και βόμβες υδατανθράκων όπως το macaroni cheese τελειωμένο στο φούρνο με μια κρούστα ψωμιού κι ένα ολόκληρο κρόκο αυγού πάπιας.

Το παιχνίδι συνεχίστηκε στα γλυκά με το παράξενο Wassailing και το Chocolate Wine Slush ένα γλυκό που εμφανίστηκε το 1660 το ονόμαζαν Ινδικό νέκταρ και θεωρούνταν αφροδισιακό. Το δείπνο έκλεισε μ’ένα ποτήρι vintage Armagnac του 1986 από τον μικρό αλλά πολύ ενδιαφέροντα παραγωγό Clos Martin.

Είχα να έρθω περίπου 3 χρόνια στο Hinds head και η εξέλιξη του είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Λίγο το σέρβις είναι ανομοιόμορφο αλλά δικαιολογείται ως στοιχείο συμβατότητας με το περιβάλλον και τους ρυθμούς της εξοχής. Και η εκδρομή μέχρι το Bray αξίζει από κάθε άποψη.