Αν ήταν τρεις μήνες Πρόεδρος ο Λιλλήκας (Του Λάζαρου Μαύρου)

Π Ι Θ Α Ν Ο Ν  ΝΑ μην ήσαν σήμερα καλύτερα τα εν αθλιότητι πράγματα, εάν αντί του Αναστασιάδη εκλεγόταν πρόεδρος τον Φεβρουάριο ο Λιλλήκας, λένε πολλοί εκ των συμπολιτών μας που δεν εμπιστεύονται τις ικανότητες του πρώην υπουργού. Επ’ αυτού ουδόλως θα φιλονικήσουμε. Διότι, ως γνωστόν, το «εάν» εφυτέψαμέν το τζι’ έν εβλάστησεν! Εξάλλου αποδεικνύεται δυόμισι χιλιάδες χρόνια, πόσο δίκαιο είχε ο Μυτιληναίος Πιττακός με το απόφθεγμά του ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι»: Η προεδρική εξουσία (αρχή) επί τρεις ήδη μήνες, δείχνει τις ανικανότητες και τις (ποιες;) ικανότητες του Αναστασιάδη, ενώ για τις πιθανές ικανότητες ή ανικανότητες του Λιλλήκα, η μη άνοδός του στην αρχή επιτρέπει να ισχύουν μόνο απορίες…

Α Λ Λ Α ΔΕΝ είν’ αυτό το θέμα μας σήμερα. Είναι ένα πολύ πιο ουσιαστικό. Για τον λαό, για την πραγματική δημοκρατία του λαού - σε πλεονασμό ακριβολογίας - πέρα από τον εκάστοτε Αναστασιάδη και τον εκάστοτε Λιλλήκα. Εξαιτίας του ότι χάθηκε, επί του παρόντος, μια πολύ σπουδαία ευκαιρία, λόγω της μη εκλογής Λιλλήκα. Και λόγω άρνησης τής αδίστακτης κι αχαλίνωτης κομματοκρατίας να επιτρέψει θεσμικά, λιγάκι μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας - λαϊκής κυριαρχίας, στον ψευδώς χαρακτηριζόμενο ως «κυρίαρχο» λαό:

Ε Α Ν ΕΙΧΕ εκλεγεί τον Φεβρουάριο πρόεδρος ο Λιλλήκας και, από το Γιούρογκρουπ της 16ης Μαρτίου ώς το ρεντίκολο του Ντάουνερ της 28ης Μαΐου, διέπραττε όσα στο τρίμηνο διέπραξε ο Αναστασιάδης, τότε με τις υπογραφές του ενός τρίτου του εκλογικού σώματος θα διενεργείτο αμέσως δημοψήφισμα, για ν’ αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός «ναι ή όχι σε πρόωρες εκλογές» για την αποπομπή του. Διότι είχε υποσχεθεί, ως πρώτιστη στο πρόγραμμά του ο Λιλλήκας, τη θεσμοθέτηση τής αρχής τού Διαρκώς Άμεσα Ανακλητού των Εκλελεγμένων. Και διότι, προφανέστατα, δεν θα του έκαμνε την χάρη καμία εξ αρχής αδημονούσα να τον ξεφορτωθεί αντιπολίτευση, να μη νομοθετήσει το «διαβατήριο» αποπομπής του.

Χ Α Θ Η Κ Ε ΟΜΩΣ η ευκαιρία. Το εκλογικό σώμα έκρινε κι αποφάσισε ότι δεν ήθελε το ίδιο να επωμιστεί τέτοια λαϊκή εξουσία. Προτίμησε να επωμιστεί για πέντε χρόνια, ως ακόμα έναν εκλελεγμένο οιονεί μονάρχη, τον Αναστασιάδη. Αιώνες τώρα, από γεννησιμιού της η δημοκρατία, ήταν πάντα, είναι και σήμερα, συναρτημένη με τη στάθμη της ωριμότητας, της σωφροσύνης, της υπευθυνότητας και της ποιότητας τών συγκροτούντων τον λαό (και το εκάστοτε εκλογικό σώμα) πολιτών. Και η ημετέρα, ως εκλογικού σώματος, στάθμη κυμαίνεται στα επίπεδα Χριστόφια-Αναστασιάδη, τα οποία - αρχή άνδρα δείκνυσι: - διαγωνίζονται προς τα κάτω, ποιο θα αναδείξει την πιο λαομίσητη στην ιστορία διακυβέρνηση, «δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»…

ΕΡΩΤΗΣΗ
Να κρατήσουμε στ’ αρχεία μας την προχθεσινή σπουδή του ΑΚΕΛ (με δήλωση του βουλευτή εκπροσώπου του κ. Γ. Λουκαΐδη «Χ» 30.5.13 σελ.3) ότι «δεν πρόκειται να επανέλθουμε στο Έγγραφο Ντάουνερ [και] επαναλαμβάνουμε τη βούληση του ΑΚΕΛ να στηρίξουμε τον Πρόεδρο [Αναστασιάδη] στις τεράστιες προκλήσεις που αναμένεται ν’ αντιμετωπίσουμε [στο] Κυπριακό», για να εξιχνιάσουμε ποιου είδους κρυφά και δόλια και για «το κόμμαν τζιαι τα μμάθκια σας» αλισβερίσια θα παιχτούν, άραγε, μεταξύ του ανελθόντος στην προεδρία -με το χαλί που του έστρωσε ο Χριστόφιας- και του ΑΚΕΛ;