Το ποίημα ΑΝΤΙΟ στον Δήμαρχο μας Αντώνη Τσόκκο

By Vasos Vasiliou

ΝΑΚΗΣ ΠΑΥΛΟΥ ΤΣΟΚΚΟΥ

Λαλώ το τούντο όνομα τζαί κρούζει η καρκιά μου
σύντροφος, φίλος μου καλός πούταν σαν τα παιθκιά μου

Θέλει καρκιά που σίερο τούντο καμό ν αντέξη
που φύε έτσι άδικα προχτές προτού να φέξη

Ότι θα γράψω στο χαρτί πάλε εννάρτουν λλία
νιώθω το πόνο που τραβά, τωρά η Αιμιλία

Που τον εχώρε τζαί φεύκε χωρίς να βοηθήσει,
ούτε τζαί πλάσμα δίπλα της χάρη να του ζητήσει

Πλάσμα της οικογένειας με τόση καλοσύνη
μέστη καρκιά μας ζωγραφκιά, για πάντα εν ννα μήνει

Έν είχε πλάσμα να τον δει, κάτι να του ζητήσει
τζαί βρίσκε τρόπο αδρωπιάς, για να το βοηθήσει

Έχασε η Αγιάνναπα ένα που τα παιθκιά της
γιατέ ννα μήνει ορφανή τζαί κρούζει η καρκιά της

Είχε αγάπη τζαί λαμπρό, πουμέσα του να άφτη
έθελεν τη πανέμορφη τζαί καθαρή να στράφτη

Η έννοια του στο τόπο του, κάθε καλό να δώσει
έκαμνε ντο με αδρωπιά, με μόρφωση τζαί γνώση

Έτζαι τελειώνουν τα καλά, πάς στο χαρτί να γράψω
ττιμούμε τον να γελαστός, τζαί φέρνει με να κλάψω

Ανίτα που να γίνετου Νάκη μου να ξυπνήσεις
να δεις τους φίλους, πούρτασιν να τους καλοσωρίσεις

Έν ούλλοι οι φίλοι σου δαμέ, να σε νεκροφιλήσουν
τζαί με σπασμένη την καρκιά, να σε ποσιερετήσουν

Σήμερα που σε χάσαμε, εν άδικο τζαί κρίμα
αμμάν ημπόρω να τα πω, ούλλα σε ένα ποίημα

Ο κόσμος που σε γνώρισε, ούτε ννα σε ξηχάσει
τζαί να το χώμα αλαφρό άμα ννα σε σιεπάσει
ο φίλος σου Τάκης Σκάρος