† Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ - Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος για τα Χριστούγεννα 2012

† ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος
Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου,

Παντί τῷ Χριστεπωνύμῳ Πληρώματι
τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου,

Χάρις ὑμῖν καί εἰρήνη ἀπό τοῦ ἐν Βηθλεέμ τεχθέντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαπέστειλεν

ὁ Θεός τόν Υἱόν Αὐτοῦ...» (Γαλ. 4,4).

Ὅταν ὁ Ἰουδαϊσμός εἶχε ἐκπέσει σέ τυπολατρία καί ὁ Ἑλληνισμός ἀδυνατοῦσε νά ἱκανοποιήσει τίς ἀνησυχίες τῶν ἐρευνητικῶν πνευμάτων, ὅταν ὁ κόσμος τῶν Καισάρων βυθιζόταν στήν ἀνηθικότητα καί ἡ ἀνθρώπινη ζωή εἶχε ἐντελῶς ἐξευτελιστεῖ, ἦλθε ὁ Ἀναμενόμενος. Ἐκεῖνος πού θά ἀνύψωνε τό πλάσμα του «ἐκ τῶν ζοφερῶν κευθμώνων τοῦ Ἅδου καί τοῦ θανάτου», Ἐκεῖνος πού θά ἀνακαίνιζε «τήν παλαιωθεῖσαν ὑπό τῆς ἁμαρτίας φύσιν τῶν ἀνθρώπων» καί θά τήν ὁδηγοῦσε πάλιν στόν οὐρανό.

Μεγάλο, πράγματι, τό μυστήριο τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ τό ὁποῖον πάντοτε, ἀλλ’ ἰδιαίτερα κατά τή σημερινή ἡμέρα, βιώνει ἡ Ἐκκλησία. Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται ὄχι πλέον «ἐν σκιαῖς καί αἰνίγμασιν», οὔτε  «ἐν τύποις καί συμβόλοις», ἀλλ’ ἐν Αὐτῷ τῷ Υἱῷ Του. Χωρίς τυμπανοκρουσίες καί μακριά ἀπό τά φῶτα τῆς δημοσιότητας, μακριά ἀπό τούς ἰσχυρούς Ἡρῶδες καί τούς ἐξουσιαστές αὐτοκράτορες,  «λαθών τίκτεται ὑπό τό σπήλαιον» ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ ἄχρονος καί ὑπερούσιος λαμβάνει ἀρχή, βγαίνει ἀπό τά ὅριά του καί εἰσέρχεται στόν χρόνο σέ μίαν κορύφωση τῆς ἀγάπης Του πού εἶχε φανερωθεῖ ἑκατομμύρια χρόνια πρίν, μέ τή δημιουργία τοῦ κόσμου.

Χωρίς, νά μποροῦμε νά ἐγκλωβίσουμε τό ἀνεξιχνίαστο αὐτό μυστήριο σέ λεκτικά σύνολα ἀνθρώπινης λογικῆς, ἀκολουθώντας τό Εὐαγγέλιο, μποροῦμε νά λάβουμε πεῖρα τοῦ σκοποῦ τῆς Θείας Ἐνανθρώπησης καί τῆς ἔλευσης στή γῆ τοῦ Ἐμμανουήλ:

Ἦλθε «κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καί τυφλοῖς ἀνάβλεψιν» (Λουκ. 4,18). Ἦλθε γιά νά λυτρώσει τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῆς ἁμαρτίας καί νά ἀνοίξει τά μάτια τους πρός τή θεογνωσία.

 Ἦλθε νά ὑπενθυμίσει σέ ὅλους τή μεγάλη ἀλήθεια ὅτι  «ἐποίησεν ἐξ ἑνός αἵματος πᾶν ἔθνος ἐπί τῆς γῆς» (Πράξ. 17,26) καί ἑπομένως, νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι  «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ» (Γαλ. 3,28). Εἴμαστε ὅλοι ἴσοι, ὅλοι ἀδελφοί, ἀνεξαρτήτως φύλου, φυλῆς, γλώσσας καί καταγωγῆς.

Ἦλθε γενόμενος «νέος Ἀδάμ», γιά νά μᾶς δώσει τή δυνατότητα  «καθώς ἐφορέσαμε τήν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ», νά «φορέσωμε καί τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου» (Α΄ Κορ. 15,49). Ὅπως ἡ ὑμνολογία μας διακηρύσσει: «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται».

Ὑψηλά καί σωστικά, ἑπομένως, τά μηνύματα τῆς ἑορτῆς.  Μποροῦν καί πρέπει νά γίνονται αἰτία χαρᾶς καί ψυχικῆς ἀνάτασης γιά τούς Χριστιανούς.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Τή δύναμη τῆς ἄνωσης πού προσδίδει στίς ψυχές μας ἡ Θεία Ἐνανθρώπηση ἀντιστρατεύεται, σήμερα, τό βάρος τῶν προβλημάτων τά ὁποῖα ὡς Κυπριακός Ἑλληνισμός ἀντιμετωπίζουμε. Μέγιστο, ἀσφαλῶς, πρόβλημα παραμένει ἡ κατοχή τῆς πατρίδας μας, ἡ ὁποία ἐντείνεται γιά 38 καί πλέον ἔτη. Ἡ ἀναλγησία τῆς Τουρκίας καί τά ἐπεκτατικά της σχέδια σέ βάρος τῆς πατρίδας μας, πέραν ἀπό τή στήριξη τῶν ἰσχυρῶν της γῆς, πού ἀποβλέπουν στή γεωγραφική θέση καί τό μέγεθός της, εὐοδοῦνται, αὐτήν τή περίοδο, καί ἀπό τήν οἰκονομική κρίση στήν ὁποία περιήλθαμε καί τή μετάθεση τῶν προτεραιοτήτων μας στήν οἰκονομική ἀνόρθωση τοῦ τόπου μας.

Παρά τό γεγονός ὅτι ἔγκαιρα εἴχαμε προειδοποιήσει γιά τούς κινδύνους πού διέτρεχε ἡ Οἰκονομία μας καί παρόλο πού καί ἄλλοι πολλοί ζητοῦσαν τή λήψη μέτρων γιά πρόληψη δυσάρεστων ἐξελίξεων, ἀφεθήκαμε, δυστυχῶς, νά φτάσουμε στή σημερινή θλιβερή κατάσταση.

Ἡ ἀτμόσφαιρα εἶναι παντοῦ καταθλιπτική. Πολλοί ὑποφέρουν ἀπό τή μείωση τῶν εἰσοδημάτων τους, ἄλλοι πένονται ἀπό τήν ἀπώλεια τῶν ἐργασιῶν τους καί μερικοί στεροῦνται ἀκόμα κι αὐτῶν τῶν ἀναγκαίων γιά τήν ἐπιβίωση. Ἡ ἀβεβαιότητα πλανᾶται παντοῦ καί τό ἄγνωστο τῆς ἐπιούσης δρᾶ ὡς ἐφιάλτης στήν πλειονότητα τοῦ λαοῦ. Καί τό χειρότερο: Κυριαρχικά μας δικαιώματα ὑποθηκεύονται στούς διεθνεῖς δανειστές μας καί σέ ἀντάλλαγμα τῆς οἰκονομικῆς βοήθειας, ἐπιδιώκεται ἡ ἐπιβολή φιμώτρου στή διεκδίκηση τῶν δικαίων μας.

Στή δύσκολη αὐτή στιγμή, ἀνεξαρτήτως τοῦ ποιός εὐθύνεται, ὀφείλουμε ὅλοι νά ἀναλάβουμε τίς εὐθύνες μας.  Ἡ Ἐκκλησία κάμνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά μή μείνει οὔτε καί ἕνας ἄνθρωπος χωρίς τά ἐλάχιστα ἀπαραίτητα γιά τή ζωή του. Καλεῖ, ταυτόχρονα, ὅλους ὅπως στραφοῦν μέ ἐλεήμονα διάθεση πρός τόν στερούμενο συνάνθρωπο. Μέσω τοῦ Ἀποστόλου Παύλου συστήνει στούς πλουσίους  «μή ὑψηλοφρονεῖν ... ἀλλά ἀγαθοεργεῖν» (Α΄ Τιμ. 6,17). Ὑπενθυμίζει σ’ ὅποιον, ἐνῶ ἔχει τή δυνατότητα, ἀποφεύγει νά βοηθήσει τόν συνάνθρωπο, ὅτι «τοῦ πεινῶντος ἐστίν ὁ ἄρτος ὅν κατέχει ἐν ἀποθήκαις• τοῦ γυμνητεύοντος τό ἱμάτιον• καί τοσούτους ἀδικεῖ ὅσοις παρέχειν ἠδύνατο».

Πέραν, ὅμως, αὐτῆς τῆς βασικῆς ὑποχρεώσεώς μας ὡς Χριστιανῶν, ἡ ὁποία ἀνταποκρίνεται στό μήνυμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας, ἀφοῦ ὁ Χριστός διά τῆς ἐνανθρωπήσεώς του «ἐπτώχευσεν ... ἵνα ἡμεῖς πλουτήσωμεν» (πρβλ. Β΄ Κορ. 8, 9) ἔχουμε καί, ὡς Ἕλληνες, σημαντικότερον καθῆκον: Δέν θά πρέπει οὔτε γιά μιά στιγμή νά χαλαρώσουμε τίς προσπάθειές μας γιά ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδας μας, οὔτε καί νά μᾶς διαφεύγει ὁ ἀμετάθετος στόχος τῆς Τουρκίας πού εἶναι ἡ πλήρης κατάληψη καί τουρκοποίηση τῆς Κύπρου. Θά πρέπει, ἀκόμα καί μέ τό ὑστέρημά μας, νά διατηρήσουμε τήν ἀμυντική θωράκισή μας σέ ἐπίπεδα πού νά ἀποτρέπουν κάθε ἐχθρική ἐπιβουλή καί νά ἐξασκοῦμε, μέ τή δυναμική παρουσία μας, τά κυριαρχικά δικαιώματά μας. Πρό πάντων θά πρέπει νά διατηρήσουμε ὑψηλό τό φρόνημα καί ἰσχυρή τή θέληση γιά ἀγῶνα μέχρι τήν κατίσχυση τοῦ δικαίου, τήν ἀπελευθέρωση τοῦ τόπου μας καί τήν ἐπιστροφή στίς πατρογονικές ἑστίες μας. Ὅσο κι ἄν τά δεδομένα σήμερα εὐνοοῦν τήν κατοχική δύναμη, ἡ Ἱστορία διδάσκει πώς, στό τέλος, λαοί πού ἀγωνίζονται δικαιώνονται.

Ὡς Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας, μακράν ἀπό κάθε σκοπιμότητα, καί μέ γνώμονα μόνο το ἐθνικό συμφέρον, καλοῦμε πρῶτα τήν Κυβέρνηση καί τήν πολιτική ἡγεσία νά ἐντείνουν τίς προσπάθειές τους γιά ἐξασφάλιση τῶν δικαιωμάτων τοῦ λαοῦ μας. Ἀνήκουμε στή μεγάλη οἰκογένεια τῶν Εὐρωπαϊκῶν λαῶν. Θά πρέπει ἀνυποχώρητα νά διεκδικήσουμε καί γιά μᾶς ὅ,τι δικαιοῦνται οἱ ὑπόλοιποι Εὐρωπαῖοι.

Καλοῦμε ἀκολούθως ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐξακολουθοῦν μέ διάφορους τρόπους νά ἐπισκέπτονται τήν κατεχόμενη γῆ μας καί νά ἐνισχύουν τήν κατοχή μέ πράξεις καί ἐνέργειές τους, νά συναισθανθοῦν τή ζημιά πού προκαλοῦν στήν πατρίδα τους καί νά ἀλλάξουν τακτική. Ἡ οἰκονομική ἐνίσχυση τῆς κατοχῆς, ἰδιαίτερα στίς δύσκολες αὐτές συγκυρίες, ἰσοδυναμεῖ μέ προδοσία.

 Καλοῦμε, τέλος, ὅλους, ὅπως μέ ὑπομονή ἀντιμετωπίσουν τίς ὅποιες δυσκολίες τῶν σημερινῶν χαλεπῶν καιρῶν, πιστεύοντας ὅτι ὁ «Μεγάλης Βουλῆς ἄγγελος, ὁ ἄρχων τῆς Εἰρήνης καί πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος», ὁ ὁποῖος «κλίνας οὐρανούς» σήμερον «κατέβη ἐπί τῆς γῆς», σύντομα θά μᾶς ἐξαγάγει ἀπό τήν κρίση.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις, ἀποστέλλουμε τόν ἑόρτιο χαιρετισμό μας σέ ὅλους. Ἰδιαίτερα ἐπευλογοῦμε πατρικά τους ἐμπερίστατους,  τους πρόσφυγες, τούς συγγενεῖς των ἀγνοουμένων καί τούς ἐγκλωβισμένους μας καί εὐχόμαστε, ὅπως κατά τό νέον ἔτος 2013, στό ὁποῖο εἰσερχόμαστε σέ λίγες μέρες, ἡ πατρίδα μας εὕρει τή δικαίωσή της καί ὁ λαός μας τή λύτρωση ἀπό τά δεινά του.

                                       
Μετ’ εὐχῶν διαπύρων ἐν Χριστῷ τεχθέντι,

†Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ


Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κύπρου,
Χριστούγεννα 2012.