Οταν ο Νίκος Αναστασιάδης πάψει να είναι υποψήφιος…

Aν οι θεαματικές, ενίοτε, υπαρξιακές μεταστροφές στον άνθρωπο από το χειρότερο, στο καλύτερο, είναι υπαρκτές και επιβεβαιωμένες, βασική προϋπόθεση για να επισυμβούν, σύμφωνα με τη κλασσική αλλά και σύγχρονη ψυχολογία, πέραν της βιωματικής εμπειρίας, που αποτελεί ομαλή εξέλιξη, αποτελεί η εξυγιαντική βίωση της κοινωνικής καταφρόνησης που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι, σε περισυλλογή, αυτοκριτική και ριζικές αναθεωρήσεις. Ενίοτε σε όλα αυτά, περιλαμβάνεται και η τιμωρία ως στέρηση αυτονόητων μέχρι πρότινος προνομίων και δικαιωμάτων. Αν οι άνωθεν προϋποθέσεις δεν μεσολαβήσουν, τότε οι όποιες αλλαγές καθίστανται είτε ανεξήγητες είτε εικονικές.
Δεν επιχειρώ να παραδώσω κάποιο μάθημα ψυχολογίας, ούτε φιλοδοξώ να το παίξω ψυχολόγος.
Προσπαθώ να ερμηνεύσω το φαινόμενο «Νίκος Αναστασιάδης-Υποψήφιος Πρόεδρος». Να καταλήξω κι εγώ- μαζί με τις δεκάδες άλλες χιλιάδες της στρατιάς των αναποφασίστων ή αμφιταλαντευομένων-, αν ψηφίζοντας κανείς Αναστασιάδη, ψηφίζει τον πολιτικό των τελευταίων μηνών, ή τον παλιό «καλό» Αναστασιάδη που όλοι ξέρουμε. Θα ψήφιζα λοιπόν τον πολιτικό που προπαγάνδιζε το σχέδιο Ανάν ή τον υποψήφιο που λέει ότι αν εκλεγεί θα αποσύρει όλες τις «προανανικές» υποχωρήσεις του Προέδρου Χριστόφια και φθάνει μέχρι του σημείου να διαγράφει την ΔΔΟ από το πρόγραμμα διακυβέρνησης του «για να χωρέσουν και άλλοι» στις δυνάμεις που θα τον στηρίξουν; Θα ψήφιζα τον πολιτικό για τον οποίο το 2004 σε τηλεοπτική εκπομπή ο Ιωάννης Πρετεντέρης διακρίνοντας την  έκδηλη «ανανολιγούρα» του, είχε πει ότι «αυτός είναι έτοιμος να ανεβεί πάνω στο τραπέζι να χορέψει»,  ή τον υποψήφιο που λέει τώρα ότι το σχέδια τύπου Ανάν δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά; Θα ψήφιζα τον πολιτικό που κατήγγελλε διεθνώς την δημοκρατικά εκπεφρασμένη πλειοψηφική βούληση του κυπριακού λαού, που σε συνέντευξη σε μουσουλμανικό έντυπο της Θράκης κατασυκοφαντούσε τον Τ. Παπαδόπουλο ως τουρκοφάγο,  ή τον υποψήφιο που εσχάτως αποφάσισε  ότι  ετυμηγορία του κυπριακού λαού ήταν απολύτως σεβαστή και ότι ο Τ. Παπαδόπουλος πρόσφερε πολλά στον τόπο; Τον πολιτικό των ροζ καρτελών στο προδημοψηφισματικό συνέδριο-παρωδία του ΔΗΣΥ ή τον υποψήφιο των μπλε υποσχέσεων; Τον πολιτικό των ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων, της επιδιαιτησίας, της αξιοποίησης…του 1/3 των ε/κ περιουσιών στα κατεχόμενα, της αλησμόνητης φράσης «τα σύνορα μας είναι μέχρι το Λήδρα Πάλας» ή τον «φουστανελλά» που μας προέκυψε εδώ και μερικούς μήνες; Τον πολιτικό που αναθεμάτιζε την 8η Ιουλίου, τον πολιτικό στον οποίο, με βάση απόρρητα έγγραφα, οι Αμερικανοί επένδυαν και ζητούσαν την «προφύλαξη» του επειδή αποτελεί «κεφάλαιο» για το μέλλον ή τον θιασώτη μιας λύσης με ευρωπαϊκές προδιαγραφές; Τον πολιτικό του «γραφείου εξυπηρέτησης 21,000 δικών μας» -επί διακυβέρνησης Κληρίδη- ή τον υποψήφιο που επαγγέλλεται την αξιοκρατία; Τον πολιτικό που πάντοτε αξίωνε λιγότερο κράτος, ή τον νεοφανή Αναστασιάδη που τώρα υπόσχεται δημιουργία 6 νέων υφυπουργείων καθώς και ότι οι μεγάλοι ημικρατικοί οργανισμοί δεν θα ιδιωτικοποιηθούν; Τον πολιτικό που καθιστούσε τον Μάριο Καρογιάν συνυπεύθυνο για όσα κακά βρήκαν τον τόπο επί διακυβέρνησης Χριστόφια ή τον ικέτη-υποψήφιο  που δίνει γη και ύδωρ στον Καρογιάν και συνομολογεί μαζί του «πλαίσια αρχών»; Τον πολιτικό με το αγριωπό βλέμμα που έριχνε τασάκια σε διαφωνούντες συναγερμικούς και ειρωνευόταν τους πάντες, ή τον εσχάτως προκύψαντα γλυκομίλητο κήνσορα της συναίνεσης; Τον πολιτικό που για χρόνια είχε «αμολυμένο» τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τις νεοφιλελεύθερες θέσεις του, ή τον υποψήφιο που τελευταίως έχει κρύψει τον Αβέρωφ Νεοφύτου για να μπορεί παρουσιάζεται υπέρμαχος της ΑΤΑ και του 13ου μισθού;
Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος... Καταλήγω ειλικρινά δεν θα ήξερα ποιόν θα ψήφιζα αν ψήφιζα Αναστασιάδη. ‘Η μάλλον, θα ήξερα: Θα ψήφιζα έναν υποψήφιο που προβάλλει εικονικές θέσεις-αφού ούτε την κοινωνική καταφρόνηση αντιμετώπισε, ούτε την πολιτική τιμωρία, ώστε να επισυμβεί κάποια έστω αυθεντική μεταστροφή στο είναι και στις θέσεις του, τουναντίον- ο οποίος όταν πάψει να είναι υποψήφιος, δηλαδή αν αποκτήσει την απόλυτη εξουσία που επιδιώκει, θα ξαναγίνει ο πολιτικός που όλοι γνωρίσαμε.

του Γιώργου Χριστοδουλίδη
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Σημερινή», Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012.