Ποιον υποψήφιο επιθυμεί η Τουρκία για νέο πρόεδρο της Κύπρου;

Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση στην Κύπρο, το κέντρο αναλύσεων της Τουρκίας USAK προβαίνει σε εκτενή ανάλυση των αποτελεσμάτων. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται στο κατά πόσο πήγαν καλά τα ‘ρεαλιστικά’ κόμματα και κατά πόσον ανέβασαν τα ποσοστά τους συνολικά το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ. Όπως αναφέρουν, όσο αυξάνουν τα ποσοστά τους ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, τόσο πιο πολύ πλησιάζει η αποδοχή ”λύσης” από τους Ελληνοκυπρίους. Τα δύο αυτά ”ρεαλιστικά κόμματα” (όπως τα αποκαλούν οι Τούρκοι), εντέχνως φανατίζουν τους οπαδούς τους. Και τους πηγαίνουν στην κάλπη σαν αρνιά φανατισμένα από τον κομματικό πατριωτισμό, και η έγνοια τους είναι να κερδίσει το κόμμα τους. Είναι καλό να γνωρίζουν οι οπαδοί του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ ότι ο κομματικός πατριωτισμός θρυμματίζει τον γενικά εθνικό πατριωτισμό, και άθελά τους ενεργούν έμμεσα υπέρ των τουρκικών και αγγλικών συμφερόντων. Πρέπει να γνωρίζουν ότι η ψήφος τους που με τόσο φανατισμό ρίχνουν στην κάλπη, στο τέλος καταλήγει στο ίδιο καλάθι, με τα ψηφοδέλτια ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ να είναι πλάι πλάι.

Πριν από περίπου ένα μήνα, αρθογράφος της ”Χουρριέτ” σε ανάλυση για τις επερχόμενες εκλογές στην Κύπρο, έγραψε ότι ”…θα πρέπει να κερδίσει υποψήφιος προερχόμενος είτε από ΑΚΕΛ είτε από ΔΗΣΥ, που στο πρόγραμμά του να δηλώνει ένθερμος υποστηρικτής λύσης διζωνικής δοικοινοτικής ομοσπονδίας, και ότι τα σχέδια ανατρέπονται εάν πάει στο δεύτερο γύρο ο Λιλλήκας, οπότε και όσες υπερβάσεις και να γίνουν από το όποιο ρεαλιστικό κόμμα, που θα χάσει τον πρώτο γύρο, σίγουρος νικητής θα είναι ο Γιώργος Λιλλήκας”.
Αυτό λοιπόν το μεγάλο θέμα θα μπορούσε επιγραμματικά να ορισθεί με τον τίτλο: ”Στρατηγική και πολιτική καθυπόταξης-ένταξης του Κυπριακού Ελληνισμού και των πολιτικών ελίτ του στους σχεδιασμούς επανάκτησης της Κύπρου”. Τουρκικοί σχεδιασμοί, ετών εξήντα, μεγάλο μέρος των οποίων είχε ήδη υλοποιηθεί και απομείνει μοναχά η τελευταία φάση, που αν δεν είχε υπάρξει το μεγαλειώδες ΟΧΙ του Κυπριακού Ελληνισμού στο σχέδιο Ανάν με πρωτοπόρο τον αείμνηστο πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, σήμερα πιθανόν να είχαν απομείνει οι τελευταίες τούρκικες πινελιές για την ολοκλήρωση του εξηκονταετούς τουρκικού σχεδίου επανάκτησης της Κύπρου.
Είναι αναπόφευκτο η Άγκυρα να θέλει την εξουσία στην Κυπριακή Δημοκρατία να την διαχειρίζεται είτε το ΑΚΕΛ είτε ο ΔΗΣΥ, αφού στο τρίγωνο Άγκυρας-ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ υπάρχει ο κοινός παρονομαστής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και μάλιστα όπως αυτή με το περιεχόμενο της καταγράφηκε στο σχέδιο Ανάν. Από το περιεχόμενο του σχεδίου Ανάν και σ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα από το δημοψήφισμα του 2004 και εντεύθεν, τα δυο πιο πάνω κόμματα έχουν διολισθήσει ακόμη περισσότερο προς τις τουρκικές απαιτήσεις ως προς τα ζητήματα ασφάλειας για τον Κυπριακό Ελληνισμό, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαίου, δημοκρατίας, ελευθερίας και του ανεξάρτητου της Κύπρου, με συνέπεια ο τουρκικής  κατασκευής και προέλευσης κοινός παρονομαστής να οδηγεί σε μηδενικό σχεδόν αποτέλεσμα, που ισοδυναμεί με εξαέρωση – εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ιστορικής ελληνικής πλειοψηφίας στην Πανάρχαιη Ελληνική Μεγαλόνησο.
Μπορεί το κέντρο στρατηγικών αναλύσεων της Τουρκίας USAK να προβαίνει σε εκτενή ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Κύπρο και σίγουρα θα κάνει και εισηγήσεις πολιτικής στην τουρκική ηγεσία, αλλά από εκεί και πέρα βρίσκεται σε εξέλιξη εφαρμογή ενός σχεδίου ενίσχυσης των πολιτικών κομμάτων που άχρωμα και εξαγνιστικά αποκαλούνται από τρίτους και αυτοαποκαλούνται ως εκπρόσωποι του δήθεν ρεαλισμού. Οι Τούρκοι δεν παρακολουθούν εκ του μακρόθεν και παθητικά τους ιδεολογικούς και πολιτικούς συσχετισμούς και τις δυναμικές που αναπτύσσονται εντός του Κυπριακού κράτους. Αντίθετα αναπτύσσουν ενεργή, δραστήρια και πολύ επίπεδη πολιτική παρέμβαση στους εσωτερικούς πολιτικό-ιδεολογικούς συσχετισμούς, που αρχίζει από την απλή προώθηση αρμάτων μάχης στην γραμμή αντιπαράταξης με την τουρκική κατοχή και τον αιμοσταγή Αττίλα, μέχρι την επαναπροσέγγιση ως εργαστηρίου εθνικού ευνουχισμού της αντιστασιακής συνείδησης του Κυπριακού Ελληνισμού, την εξάρθρωση του προστατευτικού νομικού πλαισίου της Κυπριακής Δημοκρατίας  και την δημιουργία σχέσεων οικονομικής εξάρτησης  συμφερόντων με ομάδες και σύνολα του Κυπριακού Ελληνισμού.
Η τουρκική πολιτική και ιδεολογική διείσδυση είναι τόσο βαθειά προχωρημένη, σε βαθμό που κυριολεκτικά ισοπεδώθηκε κάθε έννοια ανεξαρτησίας του κυπριακού κράτους έναντι της τουρκικής κατοχής και του παράνομου μορφώματός της, με συνέπεια το αναγνωρισμένο ανεξάρτητο κυπριακό κράτος, ντε φάκτο, ολοένα και περισσότερο να εξομειώνεται με την τουρκική παρανομία
Ο φόβος και ο τρόμος της Τουρκίας είναι να μην εμφανισθεί ποτέ στην Ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, ένα διαρκές πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα απόρριψης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που θα αξιοποιήσει στρατηγικά όλα τα εν δυνάμει διεθνή και εσωτερικά ερείσματα που διαθέτει το κυπριακό κράτος. Μέσα από το πρίσμα του πιο πάνω πλαισίου, περιπτώσεις όπως της υποψηφιότητας του Γιώργου Λιλλήκα πρέπει οπωσδήποτε να αποτύχουν στις εκλογές, και μάλιστα παταγωδώς, και να περιθωριοποιηθούν.
Η συγκεκριμένη τουρκική στοχοθεσία αναδεικνύεται στην πρόσφατη περίπτωση του δημοσιεύματος της ”Χουρριέτ”, το οποίο αναφερόταν σε θέσεις που εξέφρασε ο υποψήφιος για την προεδρία Νίκος Αναστασιάδης προς  Ευρωπαία ευρωβουλευτή των Πρασίνων. Το δημοσίευμα έπληττε την αξιοπιστία των πρόσφατων γκρίζων πολιτικών μεταμορφώσεων επί του κυπριακού του Νίκου Αναστασιάδη, και άφηνε να νοηθεί πως αυτός παρουσιάζεται με άλλο πρόσωπο στο πλαίσιο της καιροσκοπικής προεκλογικής συμμαχίας του με τον Μάριο Καρογιάν του ΔΗΚΟ.
Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα πως η Άγκυρα προτιμά την άνοδο στη εξουσία του Σταύρου  Μαλά και του ΑΚΕΛ. Όμως μια βαθύτερη διεισδυτική ανάλυση που λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά δεδομένα της προεκλογικής συγκυρίας, οδηγεί στο συμπέρασμα πως στόχος της τουρκικής παρέμβασης στα εσωτερικά πολιτικά δρώμενα της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν να σκοτωθεί κάθε προοπτική της υποψηφιότητας του Γιώργου Λιλλήκα να βρίσκεται στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Και αυτό θα καταστεί δυνατόν μόνο εφόσον ο ΑΚΕΛικός υποψήφιος σιγουρέψει την πρόκριση του στο δεύτερο γύρο, δεδομένου του ότι ο Νίκος Αναστασιάδης θεωρείται ήδη προκριθείς.
Οι Τούρκοι γνωρίζουν την μεγάλη αποσυσπείρωση που παρουσιάζει το ΑΚΕΛ μέσα από μια σειρά δημοσκοπήσεων και οι οποίες δείχνουν τον υποψήφιό τους να κινείται στο 21% του εκλογικού σώματος, ελαφρά πιο πάνω από τον Λιλλήκα. Γνωρίζουν οι Τούρκοι πως αυτό είναι το αποτέλεσμα της καταστροφικής ΑΚΕΛικής διακυβέρνησης και της μη αναστρέψιμης απομόνωσης του σκληρού πυρήνα του ΑΚΕΛ, που δεν είναι πέραν του 20% του εκλογικού σώματος.
Εκεί λοιπόν που το ΑΚΕΛ βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο για μια ολόκληρη βδομάδα, πλήρως απομονωμένο ακόμη και από τους ψηφοφόρους του λόγω της πρόσληψης τούρκου πράκτορα (;) στο κυπριακό υπουργείο εξωτερικών και στην ευαίσθητη υπηρεσία της κυπριακής αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες, κατέφθασε η τουρκική ενισχυτική βοήθεια από τη Άγκυρα και γύρισε εντελώς το πολιτικό σκηνικό.
Συμπερασματικά, το ΑΚΕΛ και ο υποψήφιός του δεν αρνήθηκαν την τουρκική συνδρομή, αντίθετα άρπαξαν την ευκαιρία, και με τούρκικα δεκανίκια και ενθάρρυνση μπήκαν σε επικοινωνιακή αντεπίθεση για προσέλκυση της εκλογικής πελατείας πέραν του σκληρού πυρήνα που απώλεσαν, αλλά και επαναφοράς της πολιτικής επιρροής του κόμματος σε κεντρώους ψηφοφόρους που απορρίπτουν την υποψηφιότητα Ν. Αναστασιάδη.
Η βαθειά κρίση ηθικής, αξιών, ιδεολογικής και πολιτικής επάρκειας του υπάρχοντος πολιτικού κυπριακού συστήματος, το οδηγεί με διαστρικές ταχύτητες από μεταμόρφωση σε μεταμόρφωση και από μετάλλαξη σε μετάλλαξη. Ίχνος ηθικών αναστολών και εντροπίας δεν απέμεινε στο πολιτικό σύστημα, με ελάχιστες αλλά φωτεινές εξαιρέσεις. Οι υπόλοιποι αναδεικνύουν ένα άκρατο καιροσκοπισμό και τυχοδιωκτισμό και για αυτό δεν είναι μόνο ανεπαρκείς και ανίκανοι, αλλά είναι πλέον και επικίνδυνοι, εδώ που έχουν φέρει τα πράγματα επί όλων των μέγιστων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Κύπρος.

Ντίνος Ευθυμίου

 http://strategyreports.wordpress.com Πηγή