ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - Του Γιώργου Λιλλήκα

 

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στην οικονομία έχουν πάρει πλέον δραματικές διαστάσεις. Η υποβολή, εκ μέρους της κυπριακής κυβέρνησης,  αιτήματος για οικονομική στήριξη από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας/Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΤΧΣ/ΕΜΣ), ουσιαστικά αποτελεί την αρχή μιας πολύ δύσκολης, επίπονης και μακράς διαδικασίας με στόχο τη διάσωση της κυπριακής οικονομίας στο σύνολο της –και όχι απλά την προσωρινή στήριξη ενός τραπεζικού ιδρύματος, όπως παραπλανητικά λέγεται.

Δυστυχώς, εισερχόμαστε σε αυτή την πολύ κρίσιμη ιστορική καμπή, σχεδόν εντελώς απροετοίμαστοι, σε συνθήκες σύγχυσης και αποδιοργάνωσης. Είναι πασιφανές πια –ακόμα και στους πλεόν ενθερμούς θιασώτες της κυβέρνησης- ότι η έλλειψη συντονισμού στα οικονομικά θέματα, η αναποφαστικότητα και ο πολιτικός καιροσκοπισμός, ναρκοθέτησαν και εμπόδισαν την λήψη των απαραίτητων μέτρων όταν υπήρχε χρόνος και όταν τα προβλήματα δεν είχαν μεγεθυνθεί στο βαθμό που είναι σήμερα. Οι (επί τρία χρόνια) τακτικισμοί και η (συνεχής) αναβλητικότητα της κυβέρνησης στέρησαν από τους Κύπριους πολίτες την επιλογή μιας ήπιας προσαρμογής στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και στην ομαλή απορρόφηση των κραδασμών της οικονομικής κρίσης, χωρίς το τεράστιο κοινωνικό κόστος που υφίσταται σήμερα.

Από την πορεία των εξελίξεων, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, έχοντας πλήρη γνώση και εικόνα για την πορεία των δημοσίων οικονομικών, ΕΠΕΛΕΞΕ να οδηγήσει την οικονομία στο Μηχανισμό Στήριξης, ο οποίος αποτελεί πλέον την μοναδική και τελευταία επιλογή για τη σωτηρία της οικονομίας. Επέλεξε τη μη εφαρμογή μέτρων, επέλεξε τις παλινδρομήσεις, επέλεξε την αναποφασιστικότητα. Επέλεξε το δρόμο του μνημονίου, κτίζοντας μια ψευδή εικόνα για τα μέτρα που θα επιβληθούν.  Είναι η μισή αλήθεια ότι προσφεύγουμε στον μηχανισμό για τα τραπεζικά προβλήματα. Οι ανάγκες χρηματοδότησης της κυπριακής οικονομίας είναι πολύ μεγαλύτερες, ιδιαίτερα εφόσον εδώ και ενάμιση χρόνο οι πόρτες των αγορών είναι ερμητικά κλειστές για μας.

Οι προσπάθειες για τη λήψη διακρατικού δανείου δεν λύνουν το πρόβλημα, αφού ακόμα και αν επιτύχουν δεν προσφέρουν ουσιαστικά στην αποφασιστική λύση των προβλημάτων. Αντίθετα, πέραν των πολλών ερωτηματικών που εγείρονται αναφορικά με άλλες πιθανές παράπλευρες διασυνδέσεις, απλά μεταθέτουν χρονικά την κρίση χρέους και την πιθανή οικονομική κατάρρευση. Οφείλουμε να το τονίσουμε ότι ακόμη ένα διακρατικό δάνειο σε μεγάλο βαθμό “διευκολύνει” την μη εφαρμογή προγραμμάτων δημοσιονομικής εξυγίανσης και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται άμεσα η οικονομία.

Εδώ που έχουμε φτάσει, οφείλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους πολίτες που δοκιμάζονται τόσο σκληρά εδώ και τρία χρόνια. Σήμερα, πρέπει να επικεντρώσουμε τις δυνάμεις μας στη διαμόρφωση μιας συμφωνίας που να διασφαλίζει τα εθνικά οικονομικά μας συμφέροντα, να διατηρεί τον εταιρικό φόρο στα ίδια επίπεδα και –κυρίως- να μην επιβαρύνει με νέες φορολογίες ή περικοπές τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα. Και είναι εδώ δυστυχώς που έγκειται η μεγάλη μας ανησυχία, αφού η παρούσα κυβέρνηση έστω και την υστάτη δεν φαίνεται να έχει πλήρη αντίληψη της σοβαρότητας της κατάστασης, ούτε φαίνεται ικανή να χειριστεί αποτελεσματικά την κρίση. Το έλλειμα αξιοποιστίας είναι πλέον τεράστιο.

Ο Μηχανισμός Στήριξης είναι σίγουρα μια οδυνηρή εξελιξη για την κυπριακή οικονομία και κοινωνία. Ακόμα και τώρα όμως, μπορούμε!

Μπορούμε να ανατρέψουμε την καταστροφική πορεία της οικονομίας.

Με σύνεση και αποφασιστικότητα, με συναίνεση και καθαρή αντίληψη της κατεύθυνσης που οφείλουμε να ακολουθήσουμε, με ξεκαθάρισμα προεραιοτήτων και με ειλικρίνεια, μπορούμε να πετύχουμε. Εκμεταλλευόμενοι τα θετικά στοιχεία που προσφέρει το ευρωπαικό σύστημα στήριξης, μπορούμε να διασφαλίσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα, να θωρακίσουμε τον τραπεζικό τομέα και να προστατεύσουμε τα νοικοκυριά και τους ανέργους που πληρώνουν το βαρύ τίμημα της κρίσης και της κυβερνητικής αδράνειας.  Οφείλουμε να δημιουργήσουμε κίνητρα για την προσέλκυση νέων επενδύσεων, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την επαναφορά της οικονομίας στις ράγες της ανάπτυξης.

Τώρα, είναι η ώρα της σύνθεσης, της εθνικής συννενόησης, της αλλαγής. Είναι η ώρα για νέο οικονομικό μοντέλο.

Του Γιώργου Λιλλήκα *

* Ο Γιώργος Λιλλήκας είναι Υποψήφιος των Πολιτών για την Προεδρία της Δημοκρατίας.