ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΩΡΓΙΟΥ ΛΙΛΛΗΚΑ 26 Ιανουαρίου 2012

Η πολιτική των μονομερών υποχωρήσεων και των μειωμένων αντιστάσεων έχει καταρρεύσει.  Μαζί της όμως συμπαρασύρει και τον αγώνα μας για ανατροπή των κατοχικών δεδομένων.  Δυστυχώς, η πολιτική των τελευταίων τεσσάρων χρόνων, που έχει αλλοιώσει το χαρακτήρα και τη βάση λύσης του Κυπριακού, τώρα μας παγιδεύει σ’ ένα νέο Μπούρκεστονγκ με εύκολα προβλεπτό το τελικό αποτέλεσμα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πρόεδρος έδωσε τη συγκατάθεσή του (αν διαφωνούσε ο Γ.Γ. δεν θα έκανε τέτοια δήλωση στην παρουσία του) για σύγκληση και συμμετοχή του σε μια διεθνή διάσκεψη, η οποία στόχο θα έχει όχι την λύση του Κυπριακού, αλλά τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν την ανάληψη της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο αναβαθμισμένος σε «κριτή» Αλεξάντερ Ντάουνερ θα δώσει το πρόσταγμα και ο Γ.Γ. Μπάν Κι Μουν θα συγκαλέσει τη διεθνή διάσκεψη.

Η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι, θα «πρέπει και εμείς να αποφασίσουμε για τη διεθνή διάσκεψη» είτε στοχεύει στο να παραπλανήσει, ακόμα μια φορά, τον λαό και τους πολίτες, είτε υποδηλεί αδυναμία εκ μέρους του να αντιληφθεί τι έγινε και τι έπεται.   Όποια από τις δύο εκδοχές και αν ισχύει η κατάσταση είναι ανησυχητική.

Οι στιγμές είναι κυριολεκτικά κρίσιμες και ο χρόνος εξαντλείται με ταχύτητα.  Αν δεν αναχαιτιστεί τώρα, τις επόμενες μέρες, η πορεία προς την επιβολή μιας λύσης τύπου Αννάν σε χειρότερη εκδοχή, τότε ο αγώνας μας για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας θα υποστεί ισχυρό πλήγμα.  Η σύγκληση και η συμμετοχή μας σε διεθνή διάσκεψη θα δημιουργήσει υψηλές προσδoκίες στη διεθνή κοινότητα.  «Απογοήτευση» αυτών των προσδοκιών από ένα δεύτερο «ΌΧΙ» του Κυπριακού Ελληνισμού (που είμαι βέβαιος ότι θα προκύψει) θα κατατάξει το Κυπριακό στα μη επιλύσιμα διεθνή προβλήματα.  Δεν έχουμε την πολυτέλεια για ένα δεύτερο δημοψήφισμα επί μιας κακής λύσης.

Η ξαφνική επαναφορά από την Βρετανία του ζητήματος της αποχώρησης της UNFICYP αποσκοπεί στον εκβιασμό του Κυπριακού Ελληνισμού.  Η πολιτική του καλού παιδιού που ο Πρόεδρος επιδεικνύει απέναντι στο Λονδίνο αλλά και στον κ. Ντάουνερ τους επιτρέπει ανενόχλητα και χωρίς τίμημα να παρεκτρέπονται και να ευθυγραμμίζονται με τα Τουρκικά συμφέροντα.

Ευθύνες για τις εξελίξεις, όπως αυτές προδιαγράφονται,  θα βαραίνουν και τα Κόμματα, τα Μέλη του Εθνικού Συμβουλίου αλλά και τη Βουλή.  Όσοι έχουν θεσμικό ρόλο και λόγο οφείλουν να καλέσουν τον Πρόεδρο να σεβαστεί έμπρακτα την βούληση της τεράστιας πλειοψηφίας του Κυπριακού Ελληνισμού. 

Αν ο Πρόεδρος, κατανοώντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν, θελήσει να απεγκλωβιστεί, θα πρέπει να ενημερώσει άμεσα και  επίσημα, με επιστολή του τον Γενικό Γραμματέα και τα Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, ότι απορρίπτει τη σύγκληση Διεθνούς Διάσκεψης και ότι θα αρνηθεί να συμμετάσχει σ’ αυτή, αν τελικά συγκληθεί.  Μπορεί, ακόμα, αυτόβουλα να αποποιηθεί την ιδιότητα του διαπραγματευτή δημιουργώντας προϋποθέσεις για αλλαγή πορείας. Αν τίποτε από αυτά δεν πράξει ο Πρόεδρος, τότε η Βουλή θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες, προκειμένου να αναχαιτιστεί η καταστροφική για τον τόπο προδιαγραμμένη πορεία.  Η Βουλή μπορεί και οφείλει, λειτουργώντας ως Κοινοτική Συνέλευση όπως και το 2004, να απαλλάξει τον Πρόεδρο από τη θέση του εκπροσώπου των Eλληνοκυπρίων στις συνομιλίες και να ορίσει άλλο συνομιλητή.  Θα πρέπει, ακόμη, με ψήφισμα της να ζητήσει από τον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου Ασφαλείας την απομάκρυνση του ειδικού του Συβούλου, Αλεξάντερ Ντάουνερ, ο οποίος έχει από καιρό χάσει την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν για αντικειμενικότητα.

Των εγωιστικών εμμονών, των προσωπικών αδυναμιών και των Κομματικών εγωισμών προέχει η σωτηρία της πατρίδας μας.