Από το ταμείο της τράπεζας ... στο ταμείο του φούρνου! H Κύπρια που τόλμησε και δεν κρύφτηκε

Της γυναίκας αυτής, δεν της έπεσε η μύτη...

Έχουμε θέμα "Δόξα τω Θεώ είμαι μια χαρά, μακάρι να είναι μόνο αυτά", μία από πρώτες ατάκες της κύπριας μητέρας που έμεινε άνεργη μαζί με τον σύζυγό της και τα έξοδα να τρέχουν... Εξιστορεί στο LMA πώς από το ταμείο της τράπεζας, στάθηκε τυχερή και μετά από ένα χρόνο ανεργίας σήμερα δουλεύει νυχτερινή βάρδια σε γνωστή αλυσίδα φούρνων που την εμπιστεύθηκε και της έδωσε δουλειά.

Μην το βάζετε κάτω…"
Κύπρος 2015: Από το ταμείο της τράπεζας ... στο ταμείο του φούρνου! Ο αγώνας μιας Κύπριας μητέρας

Στην καθημερινότητα μας συναντάμε πολλούς ανθρώπους. Άλλοι είναι αυστηρά  συγκεντρωμένοι στο πρόγραμμα και τη δουλειά τους, άλλοι είναι χαμένοι στα προβλήματά τους, άλλοι στη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που σπάνια συναντά κανείς. Άνθρωποι που σου χαρίζουν απλόχερα και χωρίς κανένα συμφέρον το χαμόγελό τους. Άνθρωποι που τα μάτια τους λάμπουν από καλοσύνη και που για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν δεν πιστεύουν ότι έχεις μέρος ευθύνης.

Μια από τις πολλές ιστορίες που διαδραματίζονται ολόγυρά μας και εμείς αγνοούμαι την ύπαρξή τους άθελά μας , είναι και η ανθρώπινη ιστορία της κυρίας Μαρίας (το όνομα είναι φανταστικό καθώς η ίδια θέλησε να παραμείνει ανώνυμη).

Για την κυρία Μαρία τα πράγματα στη ζωή δεν ήταν ρόδινα. Αντίθετα τα όσα το τελευταίο χρονικό διάστημα έζησε, μοιάζουν να είναι βγαλμένα μέσα από μαυρόασπρη ελληνική ταινία.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η κυρία Μαρία δεν το έβαλε ποτέ  κάτω. Αντίθετα οπλίζεται με δύναμη για να δώσει το δικό της αγώνα επιβίωσης και ρίχνεται στη βιοπάλη.

Παντρεμένη, έχοντας αποκτήσει ένα παιδί για αρκετά χρόνια εργαζόταν ως ταμίας σε Τράπεζα.
Είχε ένα κανονικό ωράριο εργασίας και  ένα σταθερό μισθό μέχρι που τα έχασε όλα. Τα χτυπήματα της μοίρας διαδέχονται το ένα το άλλο. Μένει χωρίς δουλειά το ίδιο χρονικό διάστημα που μένει άνεργος και ο σύζυγός της.

Με μόνο σύμμαχο της,  την επιμονή, αρχίζει το ψάξιμο για μια καινούργια επαγγελματική στέγη. Σε μια δύσκολη χρονικά οικονομική  περίοδο για την Κύπρο η κυρία Μαρία βρίσκει επιτέλους δουλειά.
Μια δουλειά που διαφέρει κατά πολύ από ό,τι η ίδια είχε συνηθίσει. Από το σταθερό ωράριο που είχε συνηθίσει βρέθηκε στις βάρδιες. Με βάση τα νέα δεδομένα της ζωής της, η κυρία Μαρία από ταμίας σε Τράπεζα βρέθηκε μπροστά στην ταμιακή μηχανή ενός Αρτοποιείου.      

Η κυρία Μαρία ανοίγει την ψυχή της στο LMA και μας εξιστορεί την δική της ιστορία...

Ποια ήταν τα πρώτα συναισθήματα όταν χάσατε τη δουλειά σας;

Ένιωσα ότι έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου, έχασα την ασφάλεια του σταθερού μου μισθού. Είχα να πληρώσω δόσεις, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και όλα τα σταθερά έξοδα που έχει μια οικογένεια και δεν έφτανε όλο αυτό, ο σύζυγος μου ήταν άνεργος από το Ιανουάριο του 2013.

Ζούσα ένα χάος. Μου πήρε 1 χρόνο μέχρι να βρω δουλειά.

Δεν μπορώ να θυμηθώ σε πόσα interviews παραβρέθηκα και πόσες εξετάσεις έδωσα για να βρω δουλειά. Οι πιο πολλοί εργοδότες ούτε καν έμπαιναν στον κόπο να απαντήσουν αν δεν τους έπαιρνα εγώ τηλέφωνο και η απάντηση που έπαιρνα, "Λυπούμαστε αλλά η θέση συμπληρώθηκε" ή "ευχαριστούμε που πήρατε μέρος στις εξετάσεις αλλά η θέση συμπληρώθηκε".

Αισθανόμουνα πίκρα, απογοήτευση και τις περισσότερε φορές ξεσπούσα σε κλάματα. Ήθελα να φύγω να πάω σε άλλη χώρα για να βρω δουλειά αλλά δεν ήξερα αν θα μπορούσε το παιδί μου να προσαρμοστεί σε μια νέα ζωή.

Από τραπεζικός υπάλληλος βρεθήκατε να εργάζεσται σε φούρνο. Πώς βίωσατε αυτή  την αλλαγή;

Η αλήθεια είναι πως αυτή την αλλαγή εργασίας την βίωσα πολύ ήρεμα και όπως λέει και μια παροιμία, ‘’Το μάθημα και το ξεμάθημα είναι κοντά’’. Είπα στον εαυτό μου ότι ήθελα να βρω μια τίμια δουλεία και παρακαλούσα μέρα νύχτα τον Θεό να βρεθεί μια δουλεία για μένα.

Αισθάνομαι ευλογημένη που βρήκα αυτή την δουλεία στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά την εταιρεία "Ζορπάς" που μου πρόσφερε την χαρά να μου δώσει εργασία.

Έχεις ένα παιδί να αναθρέψεις και παράλληλα εργάζεσαι νυχτερινές βάρδιες. Πώς τα καταφέρνεις;

Το παιδί μου μπορεί να είναι  μόνο εφτά ετών αλλά είναι απίστευτα ώριμο παιδί και καταλαβαίνει  πάρα πολλά πράγματα χωρίς πολλά λόγια κι αισθάνομαι πολύ τυχερή για αυτό.

Εγώ φεύγω από το σπίτι στις εννέα το βράδυ και το παιδί μου μένει με τον πατέρα της μέχρι το πρωί που θα επιστρέψω για να την ξυπνήσω και να την ετοιμάσω για το σχολείο. Όταν φύγει για το σχολείο τότε ξαπλώνω και κοιμάμαι περίπου πέντε ώρες την ημέρα, μετά ξυπνάω για να την παραλάβω όταν σχολάσει, δεν θέλω το παιδί μου να αισθανθεί ούτε λεπτό την απουσία μου από το σπίτι. Έχω αφάνταστη βοήθεια, κατανόηση και συμπαράσταση από τον σύζυγο μου και αυτό με βοηθάει να τα καταφέρνω.

Από  πού αντλείται δύναμη;

Δύναμη αντλώ από το παιδί μου. Το μόνο που θέλω να βλέπω είναι την ευτυχία μέσα στα μάτια της. Θέλω το παιδί μου να αισθάνεται ασφάλεια μαζί με τους γονείς της. Ότι κάνω το κάνω γι’ αυτό το παιδί. Είναι απίστευτη η δύναμη που μου δίνει το μωρό μου, μόνο με μια αγκαλιά ή ένα σημείωμα που θα μου γράψει.

Τι σας δίδαξε όλη αυτή η ανατροπή στην καριέρα σας;

Με δίδαξε πως τίποτα και κανείς δεν είναι δεδομένο. Τα πάντα μπορεί να ανατραπούν στην ζωή μας σε μια μόνο μέρα.

Τι συμβουλή θα δίνατε στους ανθρώπους που έχασαν την δουλειά τους;

Να μην τα βάζουν κάτω ποτέ. Να προσπαθούν και να σκέφτονται θετικά. Κάπου εκεί έξω υπάρχει για όλους μια σανίδα σωτηρίας.

Χριστιάνα Αντωνίου > lovemyall.com

APE > kapouti.com