Παράλληλος εαυτός
Απευθύνομαι σε σένα που νιώθεις να σε ρουφά η κινούμενη άμμος της μελαγχολίας και της μοναξιάς. Σε σένα τον ναυαγό της φουρτουνιασμένης θάλασσας που αρπάζεσαι απ΄ το κάθε κούτσουρο που επιπλέει δίπλα σου, και το βλέπεις σαν σανίδα σωτηρίας, προσδοκώντας να σε οδηγήσει στην γαλήνη της στεριάς, που στο τέλος όμως σε προδίδει και τα μανιασμένα κύματα σε τσακίζουν στα μυτερά βράχια της ακτής.
Να ξέρεις, είμαστε πολλοί έτσι, δεν είσαι μόνος. Νιώθω απόλυτα τι περνάς- η ματαιότητα που σε κατατρώει και τελικά σε κάνει ένα κουφάρι είναι απάλευτη ανάθεμά την.
Θέλω να σου πω τα εξής.
Η εποχή μας είναι υπέροχος σύμμαχος της μοναξιάς, πιστός συνεργάτης της και αρωγός στην αποστολή της ν΄απομονώνει και ν' απογυμνώνει τους ανθρώπους, τα θέλω τους, τους στόχους, τα όνειρά τους.
Τα πολλά χρόνια, εξ ορισμού σκληρά, αποδεικνύονται αδύναμα στην αντιμετώπιση της μοναξιάς.
Είμαστε οι μεγάλοι ηττημένοι. Ας είναι, θα δεχτούμε κι αυτήν την ταπείνωση. Παροδικά ή μόνιμα?
Δεν μπορώ να σου πω να μην αισθάνεσαι έτσι, έχεις χίλιους δυό λόγους να το κάνεις.
Στην τελική, οι καταπτώσεις της μοναξιάς, καταπολεμούνται φορώντας πανοπλία και κρατώντας λόγχη, όπλα φτιαγμένα από υλικό ονείρων, επενδύσεων και προσδοκιών, κι όχι φορώντας πυτζάμες και στέλνοντας άπειρα βιογραφικά στις 11 το πρωί, περιμένοντας αργά βασανιστικά να ρθει το γ@μημένο βράδυ που η πόλη σκοτεινιάζει και έτσι η μαύρη μοναξιά κρύβεται καλύτερα.
Θα θελα ν' αναπτύξεις έναν παράλληλο εαυτό. Παράλληλο με αυτόν που λιώνει, που βυθίζεται.
Ανάπτυξε έναν παρατηρητή. Βάλ' τον να παρατηρεί πόσο συχνά αισθάνεσαι έτσι, πόση διάρκεια έχουν αυτά τα συναισθήματα. Αν τα συναισθήματα αυτά θεριεύουν και δεν μπορείς ν' αντλήσεις χαρά ούτε από ένα τραγούδι, μια σκέψη ή ένα καφέ, ξέρω πίνεις αρκετούς, αν βαριέσαι να πλύνεις το πρόσωπό σου το πρωί, αν ενοχλείσαι να μιλάς με τον κόσμο, συμφιλιώσου με την ιδέα ότι πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Εκείνον, που λιώνει. Εκείνον που σηκώνει το φορτίο που του φόρτωσε η Ζωή και που είναι πράγματι ασήκωτο, μπράβο του που τα καταφέρνει να το σηκώσει.
Να κουβαλάς λοιπόν 2 εαυτούς.
Τον έναν, που δεν επέλεξες να το κάνεις. Και τον άλλον, που τον δημιούργησες επίτηδες εσύ για να παρατηρεί. Δημιούργησες έναν υπέροχο σύμμαχο και προσπαθείς τώρα να αντιμετωπίσεις την μοναξιά που όμως δύσκολα παλεύεται.
Αφιερωμένο σε σένα που στολίζεις μόνος σου, το Χριστουγενιάτικο δένδρο κάθε χρόνο.
ΠΗΓΗ εγώ
 |
| 2 εαυτούς |
Θέλω να σου πω τα εξής.
Η εποχή μας είναι υπέροχος σύμμαχος της μοναξιάς, πιστός συνεργάτης της και αρωγός στην αποστολή της ν΄απομονώνει και ν' απογυμνώνει τους ανθρώπους, τα θέλω τους, τους στόχους, τα όνειρά τους.
Τα πολλά χρόνια, εξ ορισμού σκληρά, αποδεικνύονται αδύναμα στην αντιμετώπιση της μοναξιάς.
Είμαστε οι μεγάλοι ηττημένοι. Ας είναι, θα δεχτούμε κι αυτήν την ταπείνωση. Παροδικά ή μόνιμα?
Δεν μπορώ να σου πω να μην αισθάνεσαι έτσι, έχεις χίλιους δυό λόγους να το κάνεις.
Στην τελική, οι καταπτώσεις της μοναξιάς, καταπολεμούνται φορώντας πανοπλία και κρατώντας λόγχη, όπλα φτιαγμένα από υλικό ονείρων, επενδύσεων και προσδοκιών, κι όχι φορώντας πυτζάμες και στέλνοντας άπειρα βιογραφικά στις 11 το πρωί, περιμένοντας αργά βασανιστικά να ρθει το γ@μημένο βράδυ που η πόλη σκοτεινιάζει και έτσι η μαύρη μοναξιά κρύβεται καλύτερα.
Θα θελα ν' αναπτύξεις έναν παράλληλο εαυτό. Παράλληλο με αυτόν που λιώνει, που βυθίζεται.
Ανάπτυξε έναν παρατηρητή. Βάλ' τον να παρατηρεί πόσο συχνά αισθάνεσαι έτσι, πόση διάρκεια έχουν αυτά τα συναισθήματα. Αν τα συναισθήματα αυτά θεριεύουν και δεν μπορείς ν' αντλήσεις χαρά ούτε από ένα τραγούδι, μια σκέψη ή ένα καφέ, ξέρω πίνεις αρκετούς, αν βαριέσαι να πλύνεις το πρόσωπό σου το πρωί, αν ενοχλείσαι να μιλάς με τον κόσμο, συμφιλιώσου με την ιδέα ότι πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Εκείνον, που λιώνει. Εκείνον που σηκώνει το φορτίο που του φόρτωσε η Ζωή και που είναι πράγματι ασήκωτο, μπράβο του που τα καταφέρνει να το σηκώσει.
Να κουβαλάς λοιπόν 2 εαυτούς.
Τον έναν, που δεν επέλεξες να το κάνεις. Και τον άλλον, που τον δημιούργησες επίτηδες εσύ για να παρατηρεί. Δημιούργησες έναν υπέροχο σύμμαχο και προσπαθείς τώρα να αντιμετωπίσεις την μοναξιά που όμως δύσκολα παλεύεται.
ΠΗΓΗ εγώ
Comments
Post a Comment